ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΕ &
ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΤΕ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΕ

Περίγραμμα μαθημάτων Προγράμματος Σπουδών 2008

Α’ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία +1 ώρα άσκηση πράξης+1 ώρα εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος

Η εισαγωγή των σπουδαστών σε βασικές έννοιες της Τεχνικής Γεωλογίας και της επίδρασης των γεωλογικών παραγόντων στο σχεδιασμό, την κατασκευή και την ευστάθεια των έργων πολιτικού μηχανικού.

Η έμφαση δίνεται στην αξιολόγηση των τεχνικογεωλογικών παραμέτρων του υπεδάφους, η οποία έχει ουσιαστική σημασία σε όλες τις εργασίες μελέτης και κατασκευής ενός τεχνικού έργου (διαστασιολόγηση και σχεδιασμός εκσκαφών, προστασία πρανών έναντι διάβρωσης, αντιμετώπιση παρουσίας υπόγειων νερών, επιλογή κατάλληλων υλικών δόμησης, πρόβλεψη και ανιμετώπιση γεωτεχνικών προβλημάτων).

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρητικό Μέρος:

Eισαγωγή στην Tεχνική Γεωλογία. Tεχνική ορυκτολογία, τεχνική πετρογραφία, αναγνώριση πετρωμάτων. Aποσάθρωση, αντοχή στην αποσάθρωση, σημασία της αποσάθρωσης στην τεχνική συμπεριφορά των πετρωμάτων, σχηματισμός εδαφών, τεχνική συμπεριφορά των ελλουβιακών και των αλλουβιακών  σχηματισμών. Tεκτονισμός, πτυχώσεις, ρήγματα, διακλάσεις, επίδραση των ασυνεχειών στη μηχανική συμπεριφορά των πετρωμάτων. Προσδιορισμός των φυσικών και των μηχανικών χαρακτηριστικών των πετρωμάτων, εργαστηριακές δοκιμές βραχομηχανικής, δυνάμεις και τάσεις στα πετρώματα, παραμόρφωση, ελαστικότητα, εργαστηριακός προσδιορισμός ελαστικών σταθερών. Tα πετρώματα ως δομικά υλικά, παράγοντες που επηρεάζουν τη δυνατότητα χρήσης τους. Φυσικές καταστροφές. Σεισμοί και τεχνικά έργα. Mηχανισμός γέννεσης σεισμών, θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών, σεισμικά κύματα, μέγεθος και ένταση σεισμών, επίδραση των σεισμών στα τεχνικά έργα, στοιχεία τεχνικής σεισμολογίας (παράγοντες που επηρεάζουν τη σεισμική κίνηση, υπολογισμός της μέγιστης εδαφικής επιτάχυνσης, επίδραση του υποβάθρου θεμελίωσης στο μέγεθος των σεισμικών βλαβών, προσδιορισμός του πλάτους μετάθεσης στο επιφανειακό στρώμα), σεισμικός κίνδυνος και στατιστική πρόγνωση, η σεισμική δράση στην Eλλάδα. Kατολισθήσεις, αίτια εμφάνισης, μέτρα προστασίας και επεμβάσεις σταθεροποίησης. Yπόγεια νερά και τεχνικά έργα, κύκλος του νερού, πορώδες και υδροπερατότητα, τύποι υδροφόρων οριζόντων, κίνηση του υπόγειου νερού. Γενικά στοιχεία σχετικά με εκσκαφές σε γεωλογικούς σχηματισμούς και τη γεωλογική και γεωτεχνική έρευνα του υποβάθρου θεμελίωσης τεχνικών έργων.

Eργαστηριακό Μέρος:

Ανάγνωση και ερμηνεία τοπογραφικών χαρτών, κατασκευή τοπογραφικών τομών, ανάγνωση και ερμηνεία γεωλογικών χαρτών, κατασκευή γεωλογικών τομών τόσο από γεωλογικούς χάρτες μεγάλης κλίμακας όσο και με βάση τη θέση τριών σημείων στο χώρο.

Γ) Αναμενόμενα Μαθησιακά αποτελέσματα

Τα αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα περιλαμβάνουν επίσης βασικές γνώσεις σχετικά με τους γεωλογικούς σχηματισμούς είτε πρόκειται για συνεκτικούς (πετρώματα) είτε για χαλαρούς (εδάφη) θεωρούμενους ως υπόβαθρα θεμελίωσης τεχνικών έργων και ως δομικά υλικά. Επίσης βασικό αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι η δυνατότητα πρόβλεψης, από τους σπουδαστές, της γεωτεχνικής συμπεριφοράς των γεωλογικών σχηματισμών μέσω της αξιολόγησης των φυσικών τους ιδιοτήτων, της δομής τους και των μηχανικών τους χαρακτηριστικών.  Τέλος, στα αποτελέσματα περιλαμβάνονται στοιχεία για τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις χρησιμοποίησης υλικών που προέρχονται από γεωλογικών σχηματισμούς ως δομικών υλικών.

Δ) Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Μπαντής Σ., Τεχνική Γεωλογία, ΑΠΘ, 2002
  2. Johnson R.B., Principles of Emgineering Geology, J. Wiley & Sons N.Y., 1988
  3. Blyth G & DeFreitas M., A Geology for Engineers, 1974.
  4. Goodman Richard E., Engineering Geology, Rock in Engineering Construction, J .Wiley & Sons, N.Y.,1993.
  5. Handy Richard L., The Day The House Fell, ASCE Press, American Society of Civil Engineers, NY 1999.
  6. Johnson Robert B., Degraff Jerome V., Principles of Engineering Geology, J. Wiley & Sons, NY,1988.
  7. Prentice John E., Geology of Construction Materials, Chapman & Hall,1990.
  8. Zarumba Q & Mencl V., Engineering Geology, Elsevier, 1976.
     

 

α) Τίτλος μαθήματος: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ι
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία.+ 2 ώρες ασκήσεις πράξης
δ) Διδακτικές μονάδες: 7
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος

Το περίγραμμα που προτείνεται περιέχει τις θεμελιώδεις έννοιες των Μαθηματικών, που αποτελούν τη βάση κάθε μαθηματικής προσέγγισης ενός φυσικού προβλήματος. Βέβαια, για τους σπουδαστές που προέρχονται από Γενικά Λύκεια, το μάθημα αυτό αποτελεί ένα φρεσκάρισμα των γνώσεών τους. Για το λόγο αυτό πρέπει η διδασκαλία του μαθήματος να επικεντρώνεται στη φυσική ερμηνεία των εννοιών αυτών, καθώς και στα ιδιαίτερα προβλήματα του κλάδου.

Β) Περιγραφή του μαθήματος

Άλγεβρα πινάκων (πράξεις, ιδιότητες). Ορίζουσες (ιδιότητες, υπολογισμός, ανάπτυγμα κατά Laplace). Γραμμικά συστήματα, μέθοδοι επίλυσης γραμμικών συστημάτων, αλγόριθμος Gauss. Ιδιοδιανύσματα και ιδιοτιμές. Συναρτήσεις, βασικές έννοιες. Παραδείγματα. Περιοδικές συναρτήσεις, τριγωνομετρικές και αντίστροφες κυκλικές συναρτήσεις. Συστήματα αναφοράς (Καρτεσιανές, πολικές, σφαιρικές και κυλινδρικές συντεταγμένες). Διανύσματα. Πράξεις διανυσμάτων. Εσωτερικό και εξωτερικό γινόμενο. Διανυσματικές συναρτήσεις. Γεωμετρική και φυσική ερμηνεία. Μιγαδικοί αριθμοί, πράξεις και ιδιότητες. Τύπος του De Moivre. Όρια συναρτήσεων. Γεωμετρική και φυσική ερμηνεία. Παραγώγιση συναρτήσεων, γεωμετρική και φυσική ερμηνεία. Τύποι και βασικά θεωρήματα. Διαφορικό συνάρτησης, γεωμετρική ερμηνεία. Παραγώγιση διανυσματικών συναρτήσεων. Μελέτη συναρτήσεων. Σειρές Taylor και Mac-Laurin. Αόριστη ολοκλήρωση. Τύποι ολοκλήρωσης. Ολοκλήρωση κατά παράγοντες και με αντικατάσταση. Ορισμένη ολοκλήρωση. Γεωμετρική και φυσική της σημασία. Εφαρμογές στη Μηχανική.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

  • Η δυνατότητα επίλυσης γραμμικών συστημάτων με τις συνηθέστερες μεθόδους της Γραμμικής Άλγεβρας.
  • Η δυνατότητα επίλυσης των βασικών προβλημάτων της Μηχανικής και της Φυσικής με τη βοήθεια των εννοιών του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Τερζίδης Χ.: ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΗΣ & ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ ΑΛΓΕΒΡΑΣ, 2006, Εκδόσεις Χριστοδουλίδη
  2. Σάλτας Β.: Μαθηματικά Ι: Θεωρία και πράξη. Εκδόσεις Γκιούρδας, 2007
  3. Μακρυγιάννης, Μαθηματικά Α΄, 1999
  4. Κικίλιας, Μαθηματικά 1Β, διαφορικός ολοληρωτικός λογισμός, Εκδόσεις ΙΩΝ, 1999
  5. Bajral - Mustoe - Walker 1990 ‘Advanced Engineering Mathematics'

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 4 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 9
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 10
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.    

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η κατανόηση, εκ μέρους των σπουδαστών, της επίδρασης των δυνάμεων και ροπών στην στατική ισορροπία επίπεδων γραμμικών απαραμόρφωτων φορέων. Η ανάπτυξη στατικού αισθητηρίου σχετικά με την επάρκεια συνδέσμων για την επίτευξη στερεότητας και ισοστατικότητας δικτυωτών και ολόσωμων φορέων. Η ανάπτυξη ικανότητας υπολογισμού και αξιολόγησης των αξονικών & τεμνουσών δυνάμεων καθώς και των καμπτικών ροπών που αναπτύσσονται στα μέλη των φορέων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Βασικές έννοιες και αρχές της Τεχνικής Μηχανικής. Σύνθεση- ανάλυση και ισορροπία δυνάμεων στο επίπεδο. Υπολογισμός ροπών – Θεώρημα των ροπών και εφαρμογή αυτών. Είδη στηρίξεων και χρήση αυτών για την επίτευξη στερεότητας και ισοστατικότητας των φορέων. Μορφές φορτίσεων σε επίπεδους φορείς και υπολογισμός των αντιδράσεων των στηρίξεών τους. Δικτυωτοί φορείς και η μέθοδοι υπολογισμού των αξονικών δυνάμεων των ράβδων του δικτυώματος. Μορφές επίπεδων γραμμικών φορέων (αμφιέριστη, πρόβολος, προέχουσα δοκός, πλαίσια, τριαρθρωτά τόξα, δοκοί Gerber, δικτυώματα). Υπολογισμός εντατικών στατικών μεγεθών που εμφανίζονται σε διάφορες διατομές στους ολόσωμους φορείς ( αξονικές και διατμητικές δυνάμεις, καμπτικές ροπές). Υπολογισμός και χάραξη διαγραμμάτων όλων των εντατικών μεγεθών.

Εργαστήριο: γίνεται εφαρμογή των αρχών της Τεχνικής Μηχανικής στην πράξη. Πραγματοποιούνται ασκήσεις σύνθεσης και ισορροπίας δυνάμεων και ροπών στο επίπεδο, εξετάζονται τα είδη των στηρίξεων, καθώς και οι διάφορες κατηγορίες των φορτίσεων επίπεδων φορέων, ενώ γίνονται ασκήσεις υπολογισμού των αντιδράσεων στις στηρίξεις των φορέων. Ακόμα, εξετάζονται δικτυωτοί επίπεδοι φορείς και πραγματοποιούνται παραδείγματα υπολογισμού των αξονικών δυνάμεων των ράβδων. Τέλος, διεξάγονται ασκήσεις χάραξης διαγραμμάτων εντατικών μεγεθών διατομής (αξονικές και τέμνουσες δυνάμεις, καμπτικές ροπές) σε διάφορες μορφές γραμμικών φορέων (πρόβολος, αμφιέρειστη-προέχουσα δοκός, πλαίσια, δοκοί Gerber, τριαρθρωτά τόξα).   

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα

Η ανάπτυξη στατικού αισθητηρίου σχετικά με την στερεότητα και ισοστατικότητα των ολόσωμων φορέων. Η ικανότητα του υπολογισμού και της αξιολόγησης όλων των εντατικών στατικών μεγεθών ( αξονικών δυνάμεων- τεμνουσών δυνάμεων- καμπτικών ροπών) που αναπτύσσονται επάνω στους φορείς.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Ματσικούδη –Ηλιοπούλου, Τεχνική μηχανική αρχές στατικής και εισαγωγή στην θεωρεία παραμορφωσίμων σωμάτων, ΑΠΘ, 1988
  2. Βυθούνης Παναγιώτης, Στατική Μηχανική του απαραμόρφωτου στερεού , 2000.
     

 

α) Τίτλος μαθήματος: ΤΕΧΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 1 ώρα θεωρία + 4 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Εισαγωγή των σπουδαστών στον  κώδικα του Τεχνικού Σχεδίου.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Μέθοδοι και διαδικασίες σχεδίασης, όργανα σχεδίασης, γραμμές, κάνναβος, συναρμογή, γραφή, γράμματα και αριθμοί, διαστάσεις και υψόμετρα, κλίμακες σχεδίασης, γεωμετρικές κατασκευές, ορθές προβολές, αξονομετρική σχεδίαση.
         Kατοικία: κατόψεις, θεμελιώσεις, τομές, όψεις κατοικιών.

Εργαστήριο: Σχεδίαση και εκπόνηση εργαστηριακών ασκήσεων στα παρακάτω θέματα όπως: μέθοδοι και διαδικασίες σχεδίασης, χρήση οργάνων σχεδίασης, γραμμές, είδη γραμμών, κάνναβος, συναρμογή, γραφή, γράμματα και αριθμοί, διαστάσεις και υψόμετρα, κλίμακες σχεδίασης, γεωμετρικές κατασκευές, ορθές προβολές, αξονομετρική σχεδίαση.
          Kατοικία: κατόψεις, θεμελιώσεις, τομές, όψεις κατοικιών.

Γ) Aναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

Απόκτηση βασικών γνώσεων σχεδίασης, εμπειρία και πληροφόρηση των σπουδαστών σε θέματα σύμφωνα με την ειδικότητά τους έτσι ώστε να μπορούν να αποδώσουν σωστά αυτό που θέλουν να σχεδιάσουν ή να κατασκευάσουν.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Παυλίδης Ι.,  Γραμμικό σχέδιο, τόμος Α & Β.,  Εκδόσεις ¨Ζήτη 1997
  2. Neufert, Οικοδομική και Αρχιτεκτονική σύνθεση, Μ. Γκιούρδας, Αθήνα 1996.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΦΥΣΙΚΗ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Το μάθημα Φυσική φιλοδοξεί να φέρει σε επαφή τον αυριανό Τεχνολόγο Πολιτικό Δομικών Έργων με τις αρχές και τους νόμους που διέπουν αυτή καθαυτή την επιστήμη του, στο πλέον θεμελιώδες επίπεδο. Στην προσπάθεια αυτή, σημαντικό ρόλο αναμένεται να παίξει η σύνδεση των θεμελιωδών φυσικών νόμων με συγκεκριμένους τομείς εφαρμογών της Δομικής Επιστήμης (όπως είναι π.χ. η εδαφομηχανική, η μηχανική των κατασκευών, ο αντισεισμικός σχεδιασμός, οι μονώσεις κ. ά.), όπως επιχειρείται στο τέλος κάθε Θεματικής Ενότητας. Εξάλλου, με μια σειρά Εργαστηριακών Ασκήσεων, που φιλοδοξούν να καλύψουν όσο το δυνατόν τα θέματα της θεωρίας, επιχειρείται η επαφή των Σπουδαστών με την ουσία της πειραματικής διαδικασίας: Τη μέτρηση ενός φυσικού μεγέθους, την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων μέσω της γραφικής ή/και της αναλυτικής επεξεργασίας των μετρήσεων και την ποσοτική εκτίμηση της ακρίβειας του αποτελέσματος.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:

  1. Εισαγωγή στις Φυσικές Έννοιες
  2. Μηχανική του Υλικού Σημείου – Δύναμη και Κίνηση – Στατική και Δυναμική Ισορροπία – Βασικές Εφαρμογές Μηχανικών Συστημάτων
  3. Ενεργειακό Περιεχόμενο Μηχανικού Συστήματος
  4. Το Στερεό Σώμα
  5. Περιοδικές Κινήσεις - Είδη και Σύνθεση – Κύματα – Ακουστική
  6. Θερμοκρασία – Θερμότητα

Εργαστήριο:

Μία σειρά Εργαστηριακών Ασκήσεων αποσκοπεί στη μέτρηση ή/και την επαλήθευση μιας σειράς φυσικών ποσοτήτων και νόμων. Ειδικότερα, η ύλη του εργαστηριακού μέρους του εν λόγω μαθήματος περιλαμβάνει:

  1. Μέτρηση συντελεστών τριβής
  2. Θεμελιώδης εξίσωση της Δυναμικής
  3. Μέτρηση συντελεστή θερμικής διαστολής
  4. Σύνθεση ομοεπίπεδων δυνάμεων
  5. Ευθύγραμμη ομαλά επιταχυνόμενη κίνηση
  6. Ελεύθερη πτώση
  7. Στροφικές ταλαντώσεις
  8. Νόμος ελαστικότητας του Hooke
  9. Εφαρμογές του απλού εκκρεμούς

Γ) Αναμενόμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα:

Σε όλες τις τεχνολογικά αναπτυγμένες χώρες του κόσμου η επιστήμη της Φυσικής παίζει έναν πρωτεύοντα ρόλο, εξερευνώντας σήμερα τις θεμελιώδεις αρχές στις οποίες θα βασιστεί η τεχνολογία του αύριο. Πράγματι, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, έννοιες όπως ελεγχόμενη πυρηνική σχάση, σύντηξη, υπεραγωγιμότητα, υγροί κρύσταλλοι, μεταλλική ύαλος κ. ά. υπάγονταν στο χώρο της μεταφυσικής, ενώ σήμερα αποτελούν μέρος της καθημερινής πραγματικότητας. Επιπλέον, όλα τα φαινόμενα στη φύση είναι αποτελέσματα συνδυασμών των θεμελιωδών αλληλεπιδράσεων και, μ’ αυτήν την έννοια, η Φυσική έχει σημαντική επίδραση και σε όλες τις άλλες θετικές επιστήμες. Γι’ αυτό, όχι μόνον οι Φοιτητές της Φυσικής, αλλά και οι Σπουδαστές όλων των Τεχνολογικών Επιστημών θα πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζουν τις βασικές αρχές της. Αυτό ακριβώς επιχειρείται με τη διδασκαλία του εν λόγω μαθήματος.

Σχετική Βιβλιογραφία:

  1. Μουστακάκης Γ και Ζαχαριάδου Κ, «Μηχανική – Θερμότητα», Σύγχρονη Εκδοτική, 2006.
  2. Μαλινδρέτος Μ, «Δομική Φυσική –Βασικές Αρχές και Εφαρμογές», University Studio Press, 2007.

 


 

Β’ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 4 ώρες θεωρία + 1ώρα  άσκηση πράξης
δ) Διδακτικές μονάδες: 8
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Μαθηματικά Ι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η θεωρητική εργασία στο επίπεδο ή σε επιφάνεια απαιτεί τη χρήση πολλαπλών ολοκληρωμάτων, έννοια ιδιαίτερα σημαντική για κάθε μαθηματική εφαρμογή. Είναι σημαντικό επίσης για οποιονδήποτε εξασκεί θετική επιστήμη να γνωρίζει για τις διαφορικές εξισώσεις:

•    Τι είναι.
•    Ποιο φυσικό πρόβλημα επιλύουν.
•    Πώς καταστρώνονται.
•    Που θα βρει τη μέθοδο λύσης της Δ.Ε. που τον απασχολεί.

Για το λόγο αυτό δεν προτείνεται η μελέτη πολλών ειδών Δ.Ε.. Αντίθετα, προτείνεται η διεξοδική μελέτη των γραμμικών Δ.Ε. 2ης τάξης, διότι συναντώνται στην επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος παρουσιάζει ταλάντωση (σταθερή, με απόσβεση, εξαναγκασμένη, καθώς και σε θέματα συντονισμού).

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Συναρτήσεις περισσοτέρων μεταβλητών. Γεωμετρική και φυσική ερμηνεία. Μερικές παράγωγοι πρώτης και ανώτερης τάξης. Ολικό διαφορικό, γεωμετρική ερμηνεία. Μελέτη ακρότατων. Διπλή ολοκλήρωση. Επικαμπύλια και επιφανειακά ολοκληρώματα. Γεωμετρική και φυσική ερμηνεία. Εφαρμογές σε θέματα Μηχανικής. Βασικές έννοιες Διαφορικής Γεωμετρίας: Κλίση, απόκλιση και στροφή. Διαφορικές εξισώσεις (Δ.Ε.). Γενικές έννοιες, γεωμετρική και φυσική ερμηνεία. Γενική και μερική λύση. Κατάστρωση Δ.Ε. Δ.Ε. 1ης τάξης, χωριζόμενων μεταβλητών, ομογενείς γραμμικές και πλήρεις. Εφαρμογές. Δ.Ε. 2ης τάξης, γραμμικές με σταθερούς συντελεστές με μηδενικό και μη μηδενικό β' μέλος. Εφαρμογές στο πρόβλημα των ταλαντώσεων.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

Η γνώση και η χρήση των βασικών εννοιών που αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο στα προβλήματα της Μηχανικής και της Δυναμικής των κατασκευών.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Τερζίδης Χ.:Μαθηματικά ΙΙ, 2007, Εκδόσεις Ανικούλα
  2. Λ. Βρυζίδη, Ι. Γεωργούδη, Μαθηματικά ΙΙ, Τόμος Α και Β, Εκδόσεις ΙΩΝ, 1998.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΑΝΤΟΧΗ ΥΛΙΚΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 4 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης +  2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 9
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η κατανόηση εκ μέρους των σπουδαστών των διαφόρων μορφών καταπονήσεων φορέων στο επίπεδο και το χώρο.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Β.1. Θεωρία
1. Ράβδοι αξονικά φορτιζόμενες. Aρχή St Vennant. Ορθή τάση.
Διάτμηση. Διατμητική τάση, διάτμηση σε ήλους, κοχλίες. Επιφάνειες διάτμησης. Σύνθλιψη άντυγας της οπής.
2. Παραμορφώσεις. Ορθή παραμόρφωση. Νόμος Hooke. Mέτρo ελαστικότητας. Δοκιμή εφελκυσμού. Διάγραμμα τάσεων - παραμορφώσεων. Όριο αναλογίας. Όριο ελαστικότητας. Όριο διαρροής. Μέγιστη τάση. Τάση θραύσης. Κράτυνση. Ελαστικές και πλαστικές παραμορφώσεις. Φαινόμενο λαιμού. Επιτρεπόμενη τάση. Υπολογισμός αξονικής μετατόπισης στην ελαστική περιοχή.
3. Τριαξονική καταπόνηση. Γενικευμένος νόμος Hooke Σχέση διατμητικών τάσεων – παραμορφώσεων. Μέτρο ολίσθησης.
4. Καθαρή κάμψη. Υποθέσεις. Υπολογισμός ροπής αδράνειας. Ισορροπία διατομής. Σχέση ροπή κάμψης - καμπυλότητας. Ροπή αντίστασης. Μέγιστη τάση.
5. Ελαστική γραμμή. Ακτίνα καμπυλότητας Οριακές συνθήκες. Συνθήκες συνέχειας.
6. Διάτμηση καμπτόμενων στοιχείων. Στατική ροπή. Κατανομή διατμητικών τάσεων.
7.Επίπεδη εντατική κατάσταση. Κύριοι άξονες. Κύριες τάσεις. Μέγιστη διατμητική τάση. Κύκλος Mohr.
8. Στρέψη. Ροπή Στρέψης. Κυκλικές διατομές. Πολική ροπή αδράνειας. Ορθογωνικές Διατομές.
9. Λυγισμός. Μήκος λυγισμού. Φορτίο και τάση λυγισμού. Ακτίνα αδράνειας. Λυγηρότητα.
10. Κάμψη με ορθή δύναμη. Αρχή επαλληλίας. Κατανομή τάσεων καθ’ύψος. Διαξονική κάμψη με ορθή δύναμη. Κατανομή - υπολογισμός τάσεων.
11. Αστοχία όλκιμων και ψαθυρών υλικών σε επίπεδη εντατική κατάσταση. Κριτήρια Tresca, Von Mises και Mohr..

Β.2. Εργαστήριο
Εργαστηριακές δοκιμές  - πειράματα στα αντικείμενα :
1.    Αξονικός εφελκυσμός χάλυβα – Όλκιμη θραύση
2.    Κεντρική θλίψη χάλυβα
3.    Κεντρική θλίψη σκυροδέματος – Ψαθυρή θραύση
4.    Κάμψη ομογενών υλικών
5.    Στρέψη κυκλικών διατομών
6.    Λυγισμός δοκιμίων χάλυβα
7.    Δυναμικές φορτίσεις – συντονισμός.
Εφαρμογές – εργαστηριακές ασκήσεις στα αντικείμενα:
1.    Αξονική καταπόνηση (εφελκυσμός – θλίψη). Διαστασιολόγηση ράβδων δικτυωμάτων.
2.    Καθαρή κάμψη – Υπολογισμός ροπής αδράνειας
3.    Υπολογισμός ήλων – κοχλιών
4.    Διάτμηση λόγω κάμψης. Υπολογισμός στατικής ροπής επιφάνειας.
5.    Σύνθετες καταπονήσεις. Κάμψη με ορθή δύναμη. Διαστασιολόγηση δοκών – στύλων.
6.    Στρέψη
7.    Λυγισμός

Γ. Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα

  1. Κατανόηση τρόπου και συνεπειών των διάφορων καταπονήσεων
  2. Διαστασιολόγηση φορέων – Επιλογή κρίσιμων διατομών
  3. Υπολογισμός παραμορφώσεων -  μετατοπίσεων
  4.  Εκτίμηση αστοχίας δομικών υλικών


Δ. Σχετική βιβλιογραφία

  1. Βουθούνης Π. « Αντοχή των Υλικών – Τεχνική Μηχανική». Ελληνικές Τεχνικές Εκδόσεις,1999.
  2. Αμίρ Ιάκωβος. «Μηχανική ΙΙ – Αντοχή των Υλικών». Εκδ. Διόσκουροι, 1993.
  3. Βελαώρας Γ. «Αντοχή Υλικών». 2η Έκδοση. Εκδόσεις Ίων, 1997
  4. E. Schweda. «Αντοχή των Υλικών». Εκδ. Μόσχος Γκιούρδας, 1978.
  5. Pytel – Kiusalaas. «Mechanics of Materials». Thomson Learning Inc. Brooks/Cole, 2003.
  6. Bassin – Brodsky – Wolkoff. «Statics and Strength of Marerials». 4th Edition. MacMillan / MacGraw Hill,1992.
  7. Τριβέλλας Θ.: «Μαθήματα Τεχνικής Μηχανικής». Β. Γκιούρδας Εκδοτική 2005.
  8. http://elearning.teiser.gr/

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΔΟΜΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Κατανόηση των δομικών υλικών και σωστή χρήση  τους στις κατασκευές.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:Τεχνολογία βιομηχανικής παραγωγής και φυσικοχημικές ιδιότητες εφαρμογής υλικών της ειδικότητας του τμήματος, όπως:
Ξύλο - Φυσικοί λίθοι – Αδρανή Υλικά για σκυρόδεμα – Κονίες είδη και χρήση (άργιλος, πηλός, άσβεστος, γύψος, υδραυλική άσβεστος, ποζολανικές κονίες) – Κονιάματα είδη και εφαρμογές – Τσιμέντο: παρασκευή, ενυδάτωση, φυσικές και μηχανικές ιδιότητες νωπού και σκληρυμμένου τσιμεντοπολτού – Σκυρόδεμα: δομή, αντοχή, παραμορφώσεις, ανθεκτικότητα σε διάρκεια, χαρακτηριστικά νωπού σκυροδέματος, προηγμένα σκυροδέματα – Μέταλλα: σίδηρος χάλυβας (παραγωγή, κατεργασία, δομικός χάλυβας, χάλυβας οπλισμού σκυροδέματος, χάλυβας προέντασης), άλλα μέταλλα, διάβρωση και προστασία μετάλλων – Κεραμικά υλικά -  οπλισμού σκυροδέματος - Θερμομονωτικά υλικά – Θερμομονωτικές κατασκευές Ηχομονωτικά υλικά – Ηχομονωτικές κατασκευές. Πλαστικά – Αλουμίνιο – Λοιπά υλικά.

Εργαστήριο:
Εργαστηριακές δοκιμές  - πειράματα στα αντικείμενα :
•    Προσδιορισμός φαινομένου βάρους αδρανών υλικών (άμμου και σκύρων).
•    Εργοταξιακός προσδιορισμός της αργίλου στα αδρανή υλικά.
•    Εργαστηριακός προσδιορισμός της αργίλου στην άμμο-Δοκιμή ισοδυνάμου άμμου.
•    Προσδιορισμός της παιπάλης στην άμμο.
•    Κοκκομετρική ανάλυση αδρανών υλικών.
•    Ελεγχος της αντοχής των χονδρόκοκκων αδρανών σε τριβή και κρούση (Δοκιμή Los Angeles).
•    Εργαστηριακή παρασκευή τσιμεντοκονιάματος.
•    Εργαστηριακός προσδιορισμός χρόνου αρχικής και τελικής πήξης του τσιμέντου (συσκευή Vicat).
•    Προσδιορισμός της αντοχής του τσιμέντου σε εφελκισμό και κάμψη.
•    Εργαστηριακή παρασκευή σκυροδέματος.
•    Προσδιορισμός αρχικής ταχύτητας υδατοαπορρόφησης και υδατοαπορρόφησης μάζας στους οπτόπλινθους.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα

Το θεωρητικό μέρος θα προσφέρει στους σπουδαστές τις απαραίτητες γνώσεις σχετικά με την τεχνολογία και την πρακτική εφαρμογή των κυριότερων δομικών υλικών που θα κλιθούν να αντιμετωπίσουν επαγγελματικά .
Το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος θα εξοικειώσει τους σπουδαστές με τον έλεγχο και τις δοκιμές που πραγματοποιούνται στα κυριότερα δομικά υλικά.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Α. Λεγάκη, Τεχνολογία Δομικών Υλικών, Εκδ. Ευγενίδιο Ιδρυμα, 1990.
  2. Καλκάνη, Χατήρη, Σταθουλόπουλου, Τεχνολογία Δομικών Υλικών, Εκδόσεις ΙΩΝ, 1999
  3. «Δομικά Υλικά» Α.Χ.Τριανταφύλλου, εκδόσεις Α.Χ.Τριανταφύλλου,

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρα θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Εκπαίδευση μεθόδων και χρήση κατάλληλων τοπογραφικών οργάνων για εργασίες πεδίου και γραφείου, προκειμένου να διαμορφωθεί η απαραίτητη γνώση για αποτυπώσεις και σύνταξη διαγραμμάτων σε κλίμακες.
Λήψη παραγώγων στοιχείων (εμβαδά, διαστάσεις, συντεταγμένες) από τα υπολογισμένα στοιχεία, ώστε να ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές έκδοσης οικοδομικών αδειών.
Μέθοδοι και τοπογραφικά όργανα για την υλοποίηση στοιχείων μελέτης στο έδαφος (εφαρμογή στοιχείων ρυμοτομικών γραμμών).
Μέθοδοι και όργανα για χωροσταθμήσεις, γνώση αναγκαία για εργολαβίες και διαμορφώσεις χώρων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος.

Θεωρία:
Ορισμός, αντικείμενο, βασικές έννοιες και αρχές. Αναφορά σε επιφάνειες και συστήματα αναφοράς. Στοιχεία θεωρίας σφαλμάτων. Οργανα και μέθοδοι μέτρησης γωνιών. Οργανα και μέθοδοι μέτρησης αποστάσεων. Ευθυγραμμίες – Πύκνωση. Σήμανση, επισήμανση και εξασφάλιση σημείου. Ορθογώνιες και πολικές συντεταγμένες. Θεμελιώδη προβλήματα και εφαρμογές. Μέθοδοι και χρησιμοποιούμενα όργανα για αποτυπώσεις και εργασίες πεδίου. Χωροστάθμηση, σχετικές μετρήσεις και όργανα. Μέθοδοι εμβαδομετρίας και εμβαδόμετρο. Μέθοδοι χάραξης. Πολυγωνικές οδεύσεις. Μέθοδοι εφαρμογής σημείων στο έδαφος.

Εργαστήριο:
Οριζοντίωση και κέντρωση ταχυμέτρου, ανάγνωση ενδείξεων ταχυμέτρου. Εκτέλεση ολοκληρωμένης εφαρμογής αποτύπωσης κτιρίου και γύρω περιοχής, με σύνταξη κροκί και εκτέλεση των αναγκαίων ταχυμετρικών αναγνώσεων. Υπολογισμός χαρτιού ανάλογα με την κλίμακα, χάραξη κανάβου, ραπορτάρισμα σημείων, σύνταξη και μελάνωμα τελικού τοπογραφικού διαγράμματος σε κλίμακα 1:500.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

Θεωρία:
Η παρακολούθηση της Θεωρίας αναμένεται να δημιουργήσει τις παρακάτω ικανότητες:

  • Αναφοράς των επιφανειών και των συστημάτων αναφοράς της Γεωδαισίας και της Τοπογραφίας.
  • Διάκρισης των τοπογραφικών οργάνων ταχυμετρίας από αυτά της χωροστάθμησης.
  • Περιγραφής και εξήγησης των μεθόδων λήψης μετρήσεων πεδίου για την σύνταξη τοπογραφικών διαγραμμάτων.
  • Περιγραφής και ερμηνείας όλων των αναγκαίων για την σύνταξη διαγραμμάτων αντίστοιχων εργασιών γραφείου.
  • Ανάπτυξης  των μεθόδων λήψης παραγώγων στοιχείων από τα υπολογισμένα στοιχεία ενός διαγράμματος.
  • Περιγραφής και ερμηνείας των οργάνων και μεθόδων υλοποίησης στοιχείων μελέτης στο έδαφος.
  • Περιγραφής οργάνων και μεθόδων χωροστάθμησης.

Εργαστήριο:
Η παρακολούθηση του Εργαστηρίου αναμένεται να δημιουργήσει τις παρακάτω ικανότητες:

  • Αναγνώρισης των στοιχείων λειτουργίας των βασικών τοπογραφικών οργάνων.
  • Εκτέλεσης της οριζοντίωσης και κέντρωσης ταχυμέτρου σε σημείο.
  • Εκτέλεσης μετρήσεων στο πεδίο για ταχυμετρική αποτύπωση.
  • Εκτέλεσης όλων των απαραίτητων εργασιών γραφείου για σύνταξη πλήρους τοπογραφικού διαγράμματος.
  • Λήψης παραγώγων στοιχείων ενός τοπογραφικού διαγράμματος.
  • Λήψης στοιχείων μελέτης στο έδαφος – εφαρμογή στοιχείων ρυμοτομικών γραμμών.
  • Εκτέλεσης χωροστάθμησης μικρής κλίμακας.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Βλάχος Δ., Τοπογραφία και Τοπογραφικές χαρτογραφήσεις, ΑΠΘ, 1998.
  2. Κοφίτσας Ι., Μαθήματα Τοπογραφίας, Εκδόσεις ΙΩΝ, 2000.
  3. Αποστολάκης Κ., Τοπογραφίας, Εκδόσεις Σταμούλης, 1991.       
  4. Καλτσίκης Χ. Φωτίου Α., Γενική Τοπογραφία: όργανα - μετρήσεις – υπολογισμοί – απόδοση,Εκδόσεις Ζήτη, 1990.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ Η/Υ Ι
β) Τύπος μαθήματος: Εργαστηριακό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 2
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Να αναπτύξει δεξιότητες στη χρήση Ηλεκτρονικών Υπολογιστών καθώς και να παράσχει τις πρώτες βασικές έννοιες που αφορούν στις βασικές μεθόδους και τεχνικές προγραμματισμού.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Εισαγωγή στους Η.Υ. Εισαγωγή στα Λειτουργικά Συστήματα. Λογικά διαγράμματα. Αλγόριθμοι (δομές - ανάλυση) με τη βοήθεια μιας ανώτερης γλώσσας προγραμματισμού. Εφαρμογές προγραμματισμού για την επίλυση βασικών προβλημάτων Μαθηματικών, Αριθμητικής ανάλυσης.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα:

Με την ολοκλήρωση του μαθήματος, οι σπουδαστές θα είναι στη θέση να:
•    Να μάθουν να επεξεργάζονται κείμενο με την εφαρμογή κειμενογράφου (δημιουργία, αποθήκευση, μορφοποίηση και εκτύπωση εγγράφων).
•    Να μάθουν να δημιουργούν, να τροποποιούν, να μορφοποιούν, να κάνουν υπολογισμούς και να τυπώνουν λογιστικά φύλλα (δημιουργία τύπων και γραφημάτων, μορφοποίηση δεδομένων και εκτύπωση).
•    Να εξοικειωθούν στη δημιουργία πακέτων (προγραμμάτων) με δομημένο προγραμματισμό, που να τρέχουν σε σύγχρονα computers και κάτω από σύγχρονα λειτουργικά συστήματα και να έχουν όλα τα χαρακτηριστικά των έτοιμων πακέτων, όπως παράθυρα, κυλιόμενα μενού, κουμπιά διαταγών, χρώματα, σχήματα, εικόνες κ.τ.λ.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Πετρούτσος, Ευάγγελος, Πλήρες εγχειρίδιο της Visual Basic 6, Εκδότης: Γκιούρδας Μ., 1999
  2. Σκλαβενίτης, Δημήτρης, Visual Basic, Εκδότης: Δίαυλος,2006
  3. Mac,Bride, Visual Basic, Εκδότης: Hodder Education, 2004

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ-ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΜΕ Η/Υ
β) Τύπος μαθήματος: Εργαστηριακό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 2
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Τεχνικό Σχέδιο.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Σκοπός του μαθήματος είναι η εκμάθηση της ηλεκτρονικής αποτύπωσης αρχιτεκτονικών και οικοδομικών σχεδίων με όλες τις προδιαγραφές και τις λεπτομέρειες που απαιτούνται, που κυρίως ενδιαφέρουν τους απόφοιτους του τμήματος Πολιτικών Δομικών Έργων. Γνωρίζοντας τις βασικές αρχές λειτουργίας των Windows και έχοντας επαρκείς γνώσεις τεχνικής σχεδίασης, προσπαθούμε να κατανοήσουμε την φιλοσοφία της λειτουργίας της αυτοματοποιημένης ηλεκτρονικής σχεδίασης με την εκμάθηση του προγράμματος Autocad 2004. Ο έλεγχος της επάρκειας της γνώσης του αντικειμένου γίνεται με την απόδειξη της αυτοδύναμης σχεδίασης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Αρχές σχεδίασης με φιλοσοφία CAD. Σχεδιαστικά βοηθήματα. Περιβάλλον του προγράμματος. Εισαγωγικές σχεδιαστικές εφαρμογές. Βασικές σχεδιαστικές οντότητες. Βασικές εντολές χρήσης. Ρύθμιση του περιβάλλοντος σχεδίασης. Χρήσιμες εντολές (Zoom, Pan, Move, Copy, Erase, κ.λ.π). Βασικές εντολές σχεδίασης. Εντολές τροποποίησης σχεδίου. Εντολές επεξεργασίες κειμένου. Εντολές εισαγωγής κειμένου-διαγραμμίσεων και διαστάσεων. Εκτύπωση σχεδίων.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Το μάθημα επιχειρεί να εξοικειώσει τον σπουδαστή με τη νοοτροπία της σχεδίασης με Η/Υ, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν στο σχεδιαστήριο. Ο σπουδαστής που θα παρακολουθήσει με επιτυχία το μάθημα θα είναι σε θέση να αντιμετωπίζει σε ικανοποιητικό βαθμό τις περισσότερες από τις σχεδιαστικές του ανάγκες στο δισδιάστατο σχέδιο. Στόχος του μαθήματος είναι το σχεδιαστικό πρόγραμμα του AutoCAD να γίνει ένα εργαλείο παραγωγικότητας στα χέρια των σπουδαστών τόσο κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, όσο και μελλοντικά στην αγορά εργασίας.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Οδηγός εκμάθησης του AutoCAD 2005, Βασίλης Κορδόνιας, εκδόσεις Κλειδάριθμος, Αθήνα 2005.
  2. Οδηγός επιτυχίας για το δίπλωμα ECDL CAD, Βασίλης Κορδόνιας, εκδόσεις Κλειδάριθμος, Αθήνα 2003.
  3. Εισαγωγή στο AutoCAD 2006, Γιάννης Θ.Κάππος, εκδόσεις Κλειδάριθμος, Αθήνα 2005.
  4. Οικοδομική NEUFERT, Ernest Neufert, εκδόσεις Γκιούρδας, Αθήνα 2000.
  5. Κατασκευή κτιρίων-Σύνθεση και τεχνολογία, Χρήστος Γ.Αθανασόπουλος, εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1995.

 



Γ΄ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΕΔΑΦΟΜΗΧΑΝΙΚΗ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η κατανόηση των θεμελιωδών αρχών της συμπεριφοράς του εδάφους σαν υλικό Πολιτικού Μηχανικού και η ανάπτυξη δεξιοτήτων σχετικά με την επίλυση προβλημάτων που σχετίζονται με τη θεμελίωση κτιρίων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Φυσικές και μηχανικές ιδιότητες εδαφών. Εργαστηριακές μετρήσεις και δοκιμές πεδίου. Ροή του νερού σε πορώδη εδάφη και επίδρασή του  στη μηχανική συμπεριφορά του εδάφους. Τάσεις και παραμορφώσεις στο εδαφικό στοιχείο. Καθιζήσεις κοκκωδών και συνεκτικών εδαφών, στερεοποίηση. Συμπεριφορά εδαφών υπό στραγγιζόμενες και αστράγγιστες συνθήκες. Ωθήσεις γαιών και αντιστηρίξεις. Φέρουσα ικανότητα και αβαθείς θεμελιώσεις. Ευστάθεια πρανών. Εφαρμογές σε Η/Υ.

Εργαστήριο: Σκοπός του Εργαστηρίου της Εδαφομηχανικής είναι να εισάγει τους σπουδαστές σε γνώσεις σχετικές με τον έλεγχο και τις δοκιμές που αφορούν τις φυσικές και μηχανικές ιδιότητες των εδαφών. Τα εργαστήρια που γίνονται :

  • Εργαστηριακός Προσδιορισμός Υγρασίας εδαφών
  • Εργαστηριακός Προσδιορισμός Ειδικού & Φαινόμενου Βάρους εδαφών
  • Κοκκομετρική Ανάλυση εδαφών
  • Εργαστηριακός Προσδιορισμός Ορίων Atterberg (όριο Υδαρότητας,    Όριο Πλαστικότητας, Όριο Συρρίκνωσης)
  • Μέθοδοι Proctor (Συμπύκνωση εδαφών)
  • Προσδιορισμός Εργοταξιακής Πυκνότητας εδαφών
  • Δοκιμή Ανεμπόδιστης Θλίψης (Προσδιορισμός Μονοαξονικής Αντοχής σε Θλίψη των εδαφών)
  • Δοκιμή Διάτμησης (Προσδιορισμός Αντοχής σε Διάτμηση των εδαφών)

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Να κατανοήσουν οι σπουδαστές τις βασικές αρχές του μαθήματος, να καταλάβουν τη συμπεριφορά του υλικού «έδαφος» και να μπορούν να λύνουν ασκήσεις και εφαρμογές της Εδαφομηχανικής.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Terzaghi,K., Εφηρμοσμένη εδαφομηχανική, Εκδ. Μ. Γκιούρδας 1969-94
  2. Craig R.F., Soil Mechanics E&FN SPON, London, 1997.
  3. G.E.BARNES : Εδαφομηχανική (Αρχές και Εφαρμογές) – Εκδόσεις Κλειδάριθμος
  4. B.M. DAS   Principles of Geotechnical Engineering
  5. T.W. LAMBE – R.V. WHITMAN Soil Mechanics , SI version
  6. M.ΚΑΒΒΑΔΑΣ : Στοιχεία Εδαφομηχανικής, ΕΜΠ  ( Όλες  οι σημειώσεις υπάρχουν στην ιστοσελίδα www.civil.ntua.gr του καθ. Μ.Καββαδά)

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΣΤΑΤΙΚΗ Ι
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 4 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης + 1 ώρα εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 8
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η κατανόηση των συνθηκών στατικής ισορροπίας, των επίπεδων απαραμόρφωτων φορέων, κάτω από την επίδραση εξωτερικών φορτίων, με την προϋπόθεση ότι τα σώματα είναι απόλυτα στερεά. Την ικανότητα των σπουδαστών να ελέγχουν τα αποτελέσματα και να τα συγκρίνουν με τα δεδομένα του προβλήματος. Στην κατανόηση και εφαρμογή των γραμμών επιρροής στους ισοστατικούς φορείς.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:
Μόρφωση και επίλυση σύνθετων επιπέδων ισοστατικών φορέων. Τριαρθωτό τόξο. Τριαρθωτό πλαίσιο. Δοκός GERBER. Μόρφωση και επίλυση επιπέδου δικτυωτών φορέων. Γραμμές επιρροής ισοστατικών φορέων. Δυσμενείς φορτίσεις.

Εργαστήριο:

  • Μόρφωση και επίλυση σύνθετων επίπεδων ισοστατικών φορέων (ισοστατικοί δοκοί και πλαίσια, τριαρθωτό πλαίσιο, δοκός Gerber, τριαρθωτό τόξο) υπό την επίδραση στατικών εξωτερικών φορτίσεων.
  • Υπολογισμός φορτίων διατομής και σχεδίαση διαγραμμάτων αξονικής και τέμνουσας δύναμης και διαγραμμάτων ροπών.
  • Μόρφωση και επίλυση επίπεδων δικτυωτών φορέων υπό την επίδραση στατικών εξωτερικών φορτίσεων.
  • Υπολογισμός και σχεδίαση γραμμών επιρροής ισοστατικών φορέων. Αξιοποίηση γραμμών επιρροής. Δυσμενείς φορτίσεις.

Γ) ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Η κατανόηση των συνθηκών στατικής ισορροπίας, των επιπέδων απαραμόρφωτων φορέων, κάτω από την επίδραση εξωτερικών φορτίων, με την προϋπόθεση ότι τα σώματα είναι απόλυτα στερεά. Την ικανότητα των σπουδαστών να ελέγχουν τα αποτελέσματα και να τα συγκρίνουν με τα δεδομένα του προβλήματος. Στην κατανόηση και εφαρμογή των γραμμών επιρροής στους ισοστατικούς φορείς.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Υπολογισμός κατασκευών Ι, Πρελορένζος Α., 2000.
  2. Υπολογισμός κατασκευών Ι, Κεναμέας Δημ., ΟΕΔΕ, Αθήνα, 1996.
  3. Muvdi Bichara B., Statics for engineers, New York Springer 1996.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης.
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Στα πλαίσια του μαθήματος της Αριθμητικής ανάλυσης αναλύονται κάποιες βασικές αριθμητικές μέθοδοι υπολογισμού (επίλυση γραμμικών και μη γραμμικών συστημάτων, παρεμβολή, παραγώγιση, ολοκλήρωση, επίλυση διαφορικών εξισώσεων (Δ.Ε.) και επίλυση συστημάτων Δ.Ε.). Η εφαρμογή των μεθόδων αυτών σε Η.Υ. προτείνεται να γίνει στα πλαίσια του μαθήματος του Προγραμματισμού Η.Υ. ΙΙ, του ιδίου εξαμήνου.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Σφάλματα. Αριθμητική σημαντικών ψηφίων. Εξισώσεις με μία μεταβλητή. Μέθοδος Newton-Raphson. Εφαρμογές με Η.Υ. Υπολογισμός οριζουσών, αντίστροφων πινάκων και επίλυση γραμμικών συστημάτων με Η.Υ. Επίλυση μη γραμμικών συστημάτων. Γραφική μέθοδος και μέθοδος του Newton. Πεπερασμένες Διαφορές. Παρεμβολή γραμμική και πλήρης. Διπλή γραμμική παρεμβολή. Αριθμητική παραγώγιση και αριθμητική ολοκλήρωση. Τύποι του Cotes. Εφαρμογές με Η.Υ. Λύση Δ.Ε. 1ης τάξης με τις μεθόδους των Euler, Taylor και Runge-Kutta. Εφαρμογές με Η.Υ. Λύση Δ.Ε. 2ης τάξης με τη μέθοδο του Taylor. Λύση συστημάτων Δ.Ε. με τη βοήθεια των αναπτυγμάτων (Taylor). Εφαρμογές σε προβλήματα Μηχανικής και Δυναμικής σε Η.Υ. Υπολογισμός των βασικών στατιστικών παραμέτρων (μέση τιμή, τυπική απόκλιση κ.λ.π.) με τη χρήση Η.Υ. Ευθύγραμμη, εκθετική και λογαριθμική παλινδρόμηση. Συντελεστής συσχέτισης. Εφαρμογές με Η.Υ..
 

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

Η γνώση των βασικών αριθμητικών μεθόδων για την επίλυση των θεμελιωδών προβλημάτων της Μηχανικής και της Δυναμικής.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Γουσίδου-Κουτίτα Μ.  Αριθμητική Ανάλυση, Εκδόσεις Χριστοδουλίδη 2004
  2. Αριθμητική ανάλυση, Α., Μπακόπουλος ΕΜΠ, 1981 Μέθοδοι αριθμητικής ανάλυσης, Χ.Α. Φραγκάκι, 1982

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ Η/Υ ΙΙ
β) Τύπος μαθήματος: Εργαστηριακό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 2
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Προγραμματισμός Η/Υ Ι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Προτείνεται το μάθημα αυτό να αποτελεί στην ουσία το εργαστηριακό τμήμα του μαθήματος της Αριθμητικής ανάλυσης.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Γνωριμία με κάποιο πακέτο προγραμματισμού προβλημάτων Αριθμητικής ανάλυσης (π.χ. Excel, MathLab κ.λ.π.). Επίλυση των βασικών προβλημάτων. Αριθμητικής ανάλυσης (Υπολογισμός ριζών, γραμμικών συστημάτων, ολοκληρωμάτων, διαφορικών εξισώσεων, παλινδρόμησης κ.λ.π.).Εφαρμογές και προγραμματισμός σε θέματα Πολιτικού Μηχανικού.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

Η δυνατότητα επίλυσης των πιο συνηθισμένων προβλημάτων της Αριθμητικής Ανάλυσης με τη βοήθεια Η.Υ., με τη χρήση των έτοιμων συναρτήσεων αλλά και με τον απλό προγραμματισμό τους.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Ευγέν. Ιδρυμα, Ηλεκτρονικοί υπολογιστές.1990
  2. Πολλάλη, Γιαννακόπουλου, Δημόπουλου, Γλαμπεδάκη. Εισαγωγή στους Η/Υ ΙΙ - Excel, Εκδόσεις ΙΩΝ, 1999.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 5 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 8
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Εισαγωγή στη γενική οικοδομική. Συσχέτιση σχεδιαστικών και κατασκευαστικών γνώσεων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:
Κατασκευή των στοιχείων πλήρωσης του φέροντος οργανισμού του κτιρίου: τοιχοποιίες, επιχρίσματα, υαλοπετάσματα. Τύποι κουφωμάτων, εσωτερικών & εξωτερικών. Κατασκευαστικές λεπτομέρειες δωμάτων, στέγης, δαπέδων, οροφών,αρμών διαστολής, συστημάτων υδροροής, ψευροδοφών, κλιμάκων. Χάραξη κλιμάκων, στεγών, δωμάτων.
Μονώσεις δώματος, τοίχων, δαπέδων. Στοιχεία δομικής φυσικής. Εφαρμογή κανονισμών θερμομόνωσης. Κατασκευαστικές επιλύσεις για υγρομόνωση: προστασία από υγρασία εδάφους, βροχοπτώσεις. Ηχομονωτική και ηχοαπορροφητική συμπεριφορά δομικών υλικών. Πυραντοχή δομικών υλικών, κανονισμός πυρασφάλειας κτιρίων, παθητική πυροπροστασία.
Εισαγωγή στην ενεργειακή συμπεριφορά κτιρίων και δομικών υλικών. Στοιχεία μεθόδων ενεργειακού σχεδιασμού. Ανάλυση κατασκευής ηλιακών παθητικών συστημάτων. Τρόποι εφαρμογής και παραδείγματα από νέες και υφιστάμενες κατασκευές.

Εργαστήριο:
Σχεδίαση κατασκευαστικών λεπτομερειών σε προτεινόμενο κτίριο, σε κλίμακες 1/20 μέχρι και 1/5. Περιλαμβάνονται: τοιχοποιίες, δώματα, στέγες, οροφές εσωτερικές, ψευδοροφές, κλίμακες, κουφώματα, αρμοί διαστολής. Στις λύσεις αυτές θα σχεδιάζεται και η προτεινόμενη λύση για θερμομόνωση, υγρομόνωση, ηχομόνωση. Στη λύση θα προτείνονται και προδιαγραφές και υποδείξεις για τα αντίστοιχα υλικά που διαθέτει η βιομηχανία κατασκευής. Συνδυασμός διαφορετικών τύπων κατασκευαστικών στοιχείων και λύσεων, ανάλογα με τη θέση και τη χρήση του κτιρίου.
Σχεδιασμός και ανάλυση της παθητικής πυρασφάλειας του κτιρίου.
Άσκηση σχεδιασμού νέας ή μετατροπής υφιστάμενης κατοικίας σε κτίριο με ηλιακά παθητικά συστήματα, με πρόταση συγκεκριμένων υλικών και προδιαγραφών από τη βιομηχανία κατασκευής.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Οι σπουδαστές στο τέλος του εξαμήνου θα πρέπει να είναι σε θέση να επιλύουν κατασκευαστικά το κτίριο σε επίπεδο μελέτης εφαρμογής και να προτείνουν διαφορετικές κατασκευαστικές λύσεις επιλέγοντας τα κατάλληλα υλικά από τη βιομηχανία, ανάλογα με τις προδιαγραφές και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του κτιρίου. Θα πρέπει να μπορούν να σχεδιάζουν τα αντίστοιχα κατασκευαστικά σχέδια που θα περιλαμβάνουν την όλη την απαραίτητη πληροφορία και τις λεπτομέρειες για κάθε στάδιο κατασκευής. Επίσης θα πρέπει να είναι σε θέση να αναλύσουν την δομική και ενεργειακή συμπεριφορά του κτιρίου σε πιθανούς ιδιοκτήτες και κατασκευαστές και να διακρίνουν τις επιπτώσεις από την εκάστοτε επιλογή στοιχείου μόνωσης ή ενεργειακής συμπεριφοράς. Θα πρέπει να συνδυάζουν υλικά από τη διαθέσιμη τεχνολογία για τη συγκρότηση της αρτιότερης και συμφερότερης κατασκευαστικής λύσης για κάθε σημείο του κτιρίου.

Σχετική βιβλιογραφία

  1. Οικοδομική NEUFERT, Ernest Neufert, εκδόσεις Γκιούρδας, Αθήνα 2000.
  2. Κατασκευή κτιρίων: Σύνθεση και Τεχνολογία, Χ. Αθανασόπουλου, Αθήνα 1991
  3. Οικοδομική, Κ. Μπίρη, Αθήνα, 1978
  4. Αρχιτεκτονική Τεχνολογία, Ν. Τσινίκα, 1993
  5. Μ. Παπαδόπουλος, Θερμομόνωση Κτιρίων, Θεσσαλονίκη, 1989
  6. Μ. Παπαδόπουλος, Κ. Αξαρλή, Ενεργειακός Σχεδιασμός και Παθητικά Ηλιακά Συστήματα Κτιρίων, Αθήνα, 1989
  7. Ε. Ανδρεαδάκη – Χρονάκη, Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική, Θεσσαλονίκη, 1985
  8. Μ. Σανταμούρης, Δ. Ασημακόπουλος, Ηλιακή Ενέργεια και Εξοικονόμιση Ενέργειας σε Κτίρια, πρόγραμμα COMETT, Αθήνα.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
β) Τύπος μαθήματος:  Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
δ) Διδακτικές μονάδες: 3
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Εξοικείωση με την ισχύουσα Πολιτική οικονομία και στην δημόσια οικονομία

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Η διάρθρωση του μαθήματος αναπτύσσεται συνοπτικά στους παρακάτω άξονες:
-    Το οικονομικό πρόβλημα και η οικονομική επιστήμη
-    Το γενικό πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς
-    Οι έννοιες της ζήτησης και προσφοράς και ο καθορισμός των τιμών
-    Ο ρόλος του κράτους
-    Ο πληθωρισμός
-    Ο προσδιορισμός του εισοδήματος
-    Τα νομισματικά του εξωτερικού τομές της οικονομίας
-    Η διεθνής οικονομική ανταλλαγή
-    Η οικονομική ανάπτυξη και υπανάπτυξη
-    Η οικονομική ενοποίηση στην Ευρώπη

Γ) ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Ο σπουδαστής αναμένεται να εξοικειωθεί με τις βασικές έννοιες της Πολικής Οικονομίας και συγκεκριμένα του οικονομικού συστήματος, της παραγωγής στον παραγωγικό ανταγωγισμό, τον πληθωρισμό, τις οικονομικές διακυμάνσεις κλπ, ώστε να είναι σε θέση να αντιληφθεί πιο σωστά και αντικειμενικά τις εξελίξεις στο ευρύτερο κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Ε. Πουρναράκης & Γ. Χατζηκωνσταντίνου: Αρχές Οικονομικής, 2004, Ζυγός.
  2. Θεωρητική πολιτική οικονομία, Θ. Γκαμαλέτσος, Εκδόσεις Κυριακίδη 1973
  3. Θεωρεία και πρακτική της οικονομικής πολιτικής, Θεοφανίδης Σ, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1971
  4. Samuelson, P., Οικονομική, Εκδ. Παπαζήτη, 1975

 


 


Δ’ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ  Ι
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης+ 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 8
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Αντοχή υλικών.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Ο υπολογισμός και η μόρφωση δομικών στοιχείων από οπλισμένο σκυρόδεμα.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Αρχές σχεδιασμού, οριακές καταστάσεις αστοχίας και λειτουργικότητας, τιμές σχεδιασμού αντοχών, τιμές σχεδιασμού δράσεων, συνδυασμοί δράσεων. Συνεργασία χάλυβα-σκυροδέματος, συνάφεια και αγκυρώσεις οπλισμών. Σχεδιασμός έναντι ορθής έντασης, δοκοί και πλακοδοκοί,. Υποστυλώματα. Σχεδιασμός έναντι διάτμησης. Πλάκες: ανάλυση και σχεδιασμός για συνήθεις δράσεις.


Εργαστήριο: υπολογισμός συνδυασμών δράσεων για οριακές καταστάσεις αστοχίας και λειτουργικότητας, υπολογισμός τιμών σχεδιασμού αντοχών και συντελεστών ασφαλείας. Υπολογισμός μηκών αγκύρωσης οπλισμών. Σχεδιασμός έναντι ορθής έντασης, διαστασιολόγηση δοκών και πλακοδοκών. Υπολογισμός υποστυλωμάτων. Σχεδιασμός έναντι διάτμησης. Διαστασιολόγηση Πλακών και χρήση σχετικών πινάκων υπολογισμού.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Με τη λήξη του Μαθήματος ο φοιτητής δύναται να διαστασιολογεί μια κατασκευή οπλισμένου σκυροδέματος (πλάκες, δοκάρια και υποστυλώματα) αφού υπολογίσει προηγουμένως τα φορτία σχεδιασμού.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Οικοδομικά έργα , Γ.  Πενέλης, ΑΠΘ
2.    Αvak , Ευρωπαϊκές κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα. Εκδόσεις Μ. Γκιουρδας, Αθήνα, 1996.
3.    Ελληνικός Κανονισμός Σκυροδέματος (Ε.Κ.Ο.Σ. 2000)
 
α) Τίτλος μαθήματος: ΣΤΑΤΙΚΗ  ΙΙ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 7
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Στατική Ι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Η κατανόηση, εκ μέρους των σπουδαστών, της επίδρασης των γεωμετρικών και μηχανικών χαρακτηριστικών των διατομών στον υπολογισμό υπερστατικών φορέων. Η ανάπτυξη δυνατότητας αξιόπιστης εκτίμησης ως προς την παγιότητα και τρόπου παραμόρφωσης υπερστατικών επίπεδων φορέων. Η ανάπτυξη ικανότητας υπολογισμού εντατικών μεγεθών και χάραξης των αντίστοιχων διαγραμμάτων, με χρήση αναλυτικών αλγεβρικών και μητρωϊκών μεθόδων υπολογισμού.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Τρόποι μόρφωσης συνήθων υπερστατικών φορέων. Ο ρόλος της γεωμετρίας της διατομής και των μηχανικών ιδιοτήτων του υλικού στην ανάπτυξη εντατικών μεγεθών διατομής στους υπερστατικούς φορείς. Μέθοδοι εκτίμησης της παγιότητας του φορέα και χάραξης διαγραμμάτων παραμορφωμένου σώματος. Υπολογισμός παραμορφώσεων και εντατικών μεγεθών διατομής με τη μέθοδο Επικομβίων Παραμορφώσεων. Υπολογισμός δράσεων παγίωσης και εντατικών μεγεθών διατομής με την θαμιστική μέθοδο CROSS.  Εισαγωγή στις συναρτήσεις μορφής και στις βασικές αρχές της Άμεσης Μεθόδου Δυσκαμψίας. Μόρφωση στοιχειωδών  μητρώων δυσκαμψίας και φορτίου, μέθοδοι επίλυσης μητρωϊκών εξισώσεων ισορροπίας, εφαρμογές σε σύνθετους φορείς με τη χρήση μητρώων μετασχηματισμού.

          Εργαστήριο:
    Παραδείγματα στατικής επίλυσης γραμμικών φορέων και επίπεδων πλαισίων:
•    Με την μέθοδο Επικομβίων Παραμορφώσεων (εκτίμηση παγιότητας, χάραξη διαγραμμάτων παραμορφωμένου σώματος και υπολογισμός εντατικών μεγεθών).
•    Με την θαμιστική μέθοδο CROSS, (εκτίμηση παγιότητας, υπολογισμός δράσεων παγίωσης και εντατικών μεγεθών διατομής).
•    Με την Άμεση Μέθοδο Δυσκαμψίας, (μόρφωση στοιχειωδών  μητρώων δυσκαμψίας και φορτίου, επίλυση μητρωϊκών εξισώσεων ισορροπίας, εφαρμογές συναρτήσεων μορφής).
•    

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

    Η απόκτηση ικανότητας μόρφωσης κατάλληλου στατικού συστήματος φορέων και η επίλυσή τους, χωρίς την χρήση λογισμικού. Η απόκτηση  στατικού αισθητηρίου και ικανότητας ελέγχου αποτελεσμάτων ανάλυσης μέσω Η/Υ.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Καστρινάκης Α., Υπολογισμοί κατασκευών ΙΙ, Αθήνα 1994.
2.    Tatraglione Louis, Structural analysis N.Y. McGraw Hill, 1991.

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΚΤΙΡΙΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης+
                                                         3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 6
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

 Κατανόηση των μεθόδων κατασκευής των κτιρίων, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο πραγματικών εφαρμογών.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία
Είδη θεμελιώσεων κτιρίων, εκσκαφές και χαράξεις. Φέροντες οργανισμοί κτιρίων. Κατακόρυφα φέροντα στοιχεία από λιθοδομή, πλινθοδομή, ξύλο, χάλυβα και σκυρόδεμα. Οριζόντια φέροντα στοιχεία πατωμάτων, δωμάτων και ζευκτών στεγών. Ειδικοί φέροντες οργανισμοί κτιρίων όπως πλαίσια, κελύφη, εφελκυόμενες μεμβρανοκατασκευές. Σύνθεση των φερόντων οργανισμών των κτιρίων. Σχέση μεταξύ αρχιτεκτονικής σύνθεσης και φιλοσοφίας του Φ.Ο. του κτιρίου. Τυποποίηση και προκατασκευή. Ειδικές κατασκευές εξωτερικού χώρου και περιφράξεις.

Εργαστήριο
Χάραξη κτιρίου μέσα στο οικόπεδο, χάραξη θεμελίωσης και ορισμός υψομέτρων με απλά όργανα χαράξεων. Κατασκευή ικριωμάτων εργασίας και στηρίξεως καλουπιών σκυροδέματος. Κατασκευή καλουπιών σκυροδέματος υποστυλωμάτων, τοιχείων, δοκών, πλακών και κλιμακοστασίων. Κατασκευή στέγασης κτιρίου με ζευκτά και διάστρωση της επικάλυψης κεραμιδιών. Συναρμολόγηση οπλισμού υποστυλωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος. Διάστρωση οπλισμών πλακών οπλισμένου σκυροδέματος.
Εφαρμογές σύνθεσης Φ.Ο. από σκυρόδεμα σε κτίρια. Σχεδίαση ξυλοτύπων, συσχέτιση αρχιτεκτονικής σύνθεσης και των αντίστοιχων ξυλοτύπων. Ειδικές εφαρμογές ξυλοτύπων όπως σκάλες, ενδιάμεσα διάκενα, κεκλιμένες στέγες, σαχνισιά, ανισοσταθμίες πατωμάτων κ.ά. Συνολική αρχιτεκτονική και στατική σύνθεση κτιρίου από φωτογραφία. Κατασκευή μακέτας.
Επισκέψεις σε εργοτάξια οικοδομικών έργων και σε εργοστάσια κατασκευής εξειδικευμένων οικοδομικών υλικών.

Γ) Αναμενόμενα αποτελέσματα

Θεωρητική και πρακτική κατάρτιση των σπουδαστών σχετικά με τα φέροντα δομικά στοιχεία στην κατασκευή κτιρίων και οικοδομικών έργων γενικότερα.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Φιντικάκη Ν., Κατασκευές κτιρίων, έκδοση ΟΕΔΒ, Αθήνα 1983.
2.    Neufert, E., Οικοδομική και Αρχιτεκτονική Σύνθεση, εκδόσεις Γκιούρδας, Αθήνα 2006
3.    Παυλίδης Ι., Σημειώσεις Εργαστηρίου Κατασκευών Κτιρίων, διδακτικές σημειώσεις ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες 2002
4.    Τσινίκας Ν., Αρχιτεκτονική Τεχνολογία, εκδόσεις University studio Press, Θεσσαλονίκη 1997
5.    Ζαχαριάδης Α. Οικοδομική Τεχνολογία, εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσ/νίκη 1993

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΥ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης +
                                                          2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 6
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Στόχος του μαθήματος είναι η κατανόηση των βασικών αρχών του Προγραμματισμού και Διαχείρισης Έργων με εφαρμογή στις κατασκευές Πολιτικού Μηχανικού και αναπτύσσεται σε τρεις άξονες:
α) την εισαγωγή στις αρχές της δομικής οικονομίας-βιομηχανίας
β) την οικονομία κατασκευών τεχνικών έργων και
γ) τις μεθόδους προγραμματισμού τεχνικών έργων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: στις αρχές της δομικής οικονομίας, εξετάζονται τα βασικά χαρακτηριστικά και οι ιδιαιτερότητες της, τα στάδια δημιουργίας δομικών έργων και οι βασικοί συντελεστές δημιουργίας δομικών έργων. Επίσης, εξετάζονται οι βασικές παράμετροι οργάνωσης εργοταξίων δομικών έργων (ίδρυση, εγκατάσταση, έργα υποδομής, διάταξη χώρων), θέματα που αφορά την υγιεινή και την ασφάλεια εργαζομένων και σε τεχνικά έργα, καθώς και ο έλεγχος ποιότητας τεχνικών έργων.

Στη συνέχεια εισάγεται ο σπουδαστής στις βασικές οικονομικές έννοιες και ιδιαίτερα σε αυτές που σχετίζονται με την οικονομία κατασκευών τεχνικών έργων. Αναλύονται οι έννοιες του τόκου, του ανατοκισμού, του τοκοχρεωλυσίου, της ανάλυσης κερδοφορίας επενδύσεων και της κοστολόγησης τεχνικών έργων (στοιχεία κόστους, κοστολόγηση, πρότυπο κόστος, πραγματικό κόστος).

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη γνωριμία του σπουδαστή με τις μεθόδους προγραμματισμού τεχνικών έργων, όπου αναπτύσσεται η έννοια του χρονικού προγραμματισμού, με την παρουσίαση δύο βασικών μεθόδων: των διαγραμμάτων χρονολογικών διαρκειών (GANTT) και της δικτυωτής ανάλυσης (διαγράμματα CPM και PERT). Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποιείται παρουσίαση και εξάσκηση των σπουδαστών στη χρήση λογισμικών προγραμματισμού τεχνικών έργων και συγκεκριμένα του MS Project και του Primavera Project Planner.

Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος ολοκληρώνεται με την προβολή εκπαιδευτικών DVD, που παρουσιάζουν κατασκευές μεγάλων τεχνικών έργων, αναλύοντας τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες οργάνωσης, προγραμματισμού και παρακολούθησης της κατασκευής τους.  

Εργαστήριο: Στόχος του εργαστηριακού μέρους του μαθήματος είναι να εξασκηθεί ο σπουδαστής στην αντιμετώπιση προβλημάτων και ασκήσεων στα παρακάτω αντικείμενα:
α) οικονομία των κατασκευών: τόκος, ανατοκισμός, τοκοχρεωλύσιο. Επίλυση ασκήσεων.
β) δημιουργία διαγραμμάτων GANTT: ανάλυση έργων σε επιμέρους εργασίες, εκτίμηση χρόνου και αλληλουχίας εργασιών, προβολή προγράμματος εκτέλεσης εργασιών.
γ) απόκλιση χρόνου – κόστους. Εύρεση αριθμητικών δεικτών που καταδεικνύουν τη ορθότητα η μη του αρχικού προγραμματισμού, όσον αφορά τον εκτιμώμενο χρόνο και το προϋπολογισθέν κόστος.
δ) δημιουργία και επίλυση διαγραμμάτων δικτύου. Ανάλυση ενός έργου σε γεγονότα – δραστηριότητες, εύρεση αναμενόμενων – οριακών χρόνων, εντοπισμός κρίσιμων δραστηριοτήτων – δρομολογίων, παρακολούθηση έργου, αβεβαιότητα χρόνου δραστηριοτήτων – εισαγωγή πιθανοτήτων, σενάρια διόρθωσης χρόνων.
ε) βελτιστοποίηση χρόνου – κόστους. Εισαγωγή στο χρονικό προγραμματισμό μέσω της δικτυωτής ανάλυσης του κόστους δραστηριοτήτων και ανάπτυξη ενός αλγορίθμου που οδηγεί στην βελτιστοποίηση του χρόνου και του κόστους ενός έργου.

Γ) ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Ο σπουδαστής αναμένεται να εξοικειωθεί αρχικά με τις βασικές έννοιες της δομικής οικονομίας και να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που τη διαφοροποιούν από άλλους τομείς της οικονομίας (κλασσική βιομηχανία), να κατανοήσει βασικές οικονομικές έννοιες και να γνωρίσει τις πιο γνωστές μεθόδους προγραμματισμού. Οι γνώσεις αυτές θα τον βοηθήσουν να κατανοήσει πόσο κρίσιμος και ουσιαστικός είναι ο προγραμματισμός και η ορθολογική οργάνωση της κατασκευής των τεχνικών έργων, στην ολοκλήρωση μιας κατασκευής στον επιθυμητό χρόνο, στην επιθυμητή ποιότητα και στο επιθυμητό κόστος
Επίσης ο σπουδαστής αναμένεται να είναι σε θέση με ευκολία να αντιμετωπίζει απλά προβλήματα υπολογισμού οικονομικών στοιχείων που αφορούν την κατασκευή τεχνικών έργων (χρηματοδότηση, δανειοδότηση κλπ) και να οργανώνει την κατασκευή ενός έργου με τη χρησιμοποίηση διαγραμμάτων GANTT και δικτύου.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Α.Καστρινάκης: Διεύθυνση κατασκευών τεχνικών έργων, 2002, Παπασωτηρίου.
2.    Α.Καστρινάκης: Διεύθυνση εργοταξίου, 1999, ΟΕΔΒ.
3.    Α.Λιβιεράτος: Οργάνωση εργοταξίου, 1980, Ευγενίδιο Ίδρυμα.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: IΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
δ) Διδακτικές μονάδες: 3
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Ο εμπλουτισμός των γενικών γνώσεων των φοιτητών μέσα από την κατανόηση της εξέλίξης των πολιτιστικών και καλλιτεχνικών παραδόσεων των λαών.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Το κύριο βάρος δίνεται στις περιόδους της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας και της δυ¬τικής τέχνης από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι σήμερα. Γίνεται σύντομη αναφορά στην εξέλιξη της τέχνης σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Τα πα¬ραπάνω εξετάζονται συνοπτικά σε σχέση με την εξέλιξη της Αρχιτεκτονικής και της Κατασκευής των Κτιρίων.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Η κατανόηση της ιστορικότητας του καλλιτεχνικού έργου, του κοινωνικού του ρόλου και σημασίας, και ιδιαίτερα ο συσχετισμός του με τους σημερινούς τρόπους αρχιτεκτονικής σύνθεσης και κτιριακής κατασκευής.

Σχετική βιβλιογραφία:

Ρηντ, Χέρμπερτ, Λεξικό Εικαστικών Τεχνών, εκδ. Υποδομή, 1986.
Οι Μεγάλοι Ζωγράφοι, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι, 1977.
Honour, Hugh, Fleming John, Ιστορία της Τέχνης, εκδ. Υποδομή, 2002.
 

 


 

Ε’ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 1 ώρα θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης +
                                                          3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Εισαγωγή στις βασικές έννοιες της Αρχιτεκτονικής, κατανόηση της ιστορικής τους εξέλιξης και της κοινωνικής τους σημασίας. Εισαγωγή στην Αρχιτεκτονική Σύνθεση με την σχεδιαστική επίλυση απλών κτιριολογικών προγραμμάτων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: παρουσιάζονται οι κύριοι ιστορικοί σταθμοί για την εξέλιξη της Αρχιτεκτονικής στον δυτικό κόσμο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Γίνεται συνοπτική αναφορά στην Αρχιτεκτονική και άλλων πολιτισμών του πλανήτη.

Εργαστήριο:  αναπτύσσονται οι σχεδιαστικές παράμετροι για την Αρχιτεκτονική Σύνθεση και δίνονται μικρά θέματα, ή ένα μεγαλύτερο, τα οποία επεξεργάζονται οι φοιτητές/ριες σε ομάδες των δύο ατόμων κατά τη διάρκεια του εξαμήνου. Γίνονται εβδομαδιαίες συναντήσεις με τους διδάσκοντες και συζητιέται η πορεία της εργασίας των ομάδων.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Αφενός, η κατανόηση της ιστορικότητας του αρχιτεκτονικού έργου και του κοινωνικού του ρόλου και σημασίας.
Αφετέρου, η δυνατότητα
α. πλήρους και ορθής σχεδίασης και
β. ποιοτικού σχεδιασμού κτιριακών έργων με απλές λειτουργικές και μορφολογικές απαιτήσεις.

Σχετική βιβλιογραφία:

Neufert, E., Οικοδομική και Αρχιτεκτονική Σύνθεση, εκδ. Γκιούρδας, Αθήνα.
Παυλίδης, Ι., Αρχιτεκτονική. Διδακτικές Σημειώσεις, ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες.
Φιλιππίδης, Δ., Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, εκδ. Μέλισσα, 1996.
Φυρνώ-Τζόρνταν, Ρόμπερτ, Ιστορία της Αρχιτεκτονικής, εκδ. Υποδομή, 1981.

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ  ΙΙ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 7
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Ανοχή υλικών - Κατασκευές Οπλισμένου Σκυροδέματος Ι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η παροχή γνώσεων και πρακτικής άσκησης στο αντισεισμικό υπολογισμό και σχεδιασμό ενός τυπικού φορέα οικοδομικού έργου από σκυρόδεμα σύμφωνα με τις θεμελιακές μεταβολές που έγιναν στη φιλοσοφία του σχεδιασμού των κατασκευών από οπλ. σκυρόδεμα σε συνδυασμό με την εισαγωγή του Η/Υ στην υπολογιστική και σχεδιαστική διαδικασία.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Στοιχεία αντισεισμικού υπολογισμού και σχεδιασμού τυπικού φορέα οικοδομικού έργου: Σεισμικές δράσεις σχεδιασμού,  σεισμικές μετακινήσεις και στροφές, ανάλυση δομικών συστημάτων για σεισμικές δράσεις, διαστασιολόγηση τυπικού φορέα από πλαίσια και στοιχεία με απαιτήσεις αντισεισμικότητας. Ο Ικανοτικός αντισεισμικός σχεδιασμός, κατασκευαστική διάταξη-διαμόρφωση οπλισμών.

Εργαστήριο: Εξάσκηση στην επίλυση προβλημάτων μόρφωσης, μοντελοποίησης, υπολογισμού, διαστασιολόγησης ικανοτικού σχεδιασμού, αυτόματης παραγωγής οπλισμικών διατάξεων δομικών στοιχείων στον Η/Υ.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Η προετοιμασία Μηχανικών Δομικών Εργων ικανών για το σχεδιασμό και την κατασκευή νέων έργων από Οπλισμένο Σκυρόδεμα.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Πενέλης Ι., Κάππος Α., Αντισεισμικές κατασκευές από σκυρόδεμα. Θες/νίκη 1990.
  2. Τάπος Θ., Η μηχανική της τοιχοποιίας. Αθήνα 1987.
  3. Δρίτσος Σ., Επισκευές και ενισχύσεις κατασκευών από οπλισμένο σκυρόδεμα, 2000.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης +
                                                          2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 6
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Κατανόηση του τρόπου επιμετρήσεων των διαφόρων τεχνικών έργων και της μεθόδου κοστολόγηγής τους.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Μέθοδοι συμβατικής προκοστολόγησης  τεχνικών  έργων και πραγματοποιούμε νο  κόστος. Προϋπολογισμός δαπανών  και  αναμενόνενο  κέρδος. Συμβατικός προϋπολογισμός τεχνικών έργων. Δημόσια –Ιδιωτικά έργα.

Εργαστήριο: Ασκήσεις για την εμπέδωση των μεθόδων  που αναπτύσσονται  στο θεωρητικό μέρος  του μαθήματος.

Γ) Αναμενόμενα  μαθησιακά αποτελέσματα.

α. Η γνώση της σύνταξης του κόστους ( με τις βελτιώσεις του ) και του  προϋπολογι-
σμού κατασκευής  είναι  η βάση  του οικονομικού  σχεδιασμού  ενός  έργου, σε εποχή  έντονου ανταγωνισμού .

β. Η γνώση εφαρμογής - ελέγχου  της προόδου του έργου σύμφωνα  με τις  τεχνικές προδιαγραφές και  το σχεδιασμό κόστους η  προϋπολογισμού

Οι παραπάνω γνώσεις είναι απαραίτητες για τον Τεχνολόγο Πολιτικό Μηχανικό Δο-
μικών  Εργων, για την άσκηση του επαγγέλματος στον δημόσιο-ιδιωτικό τομέα.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Δομικα Έργα, Παναγιωτόπουλος, ΑΠΘ, 1980
2.    ΑΤΟΕ, ΑΤΥΕ

 


 

α) Τίτλος μαθήματος: ΣΙΔΗΡΕΣ ΚΑΙ ΞΥΛΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 8
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Αντοχή υλικών.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η κατανόηση εκ μέρους των σπουδαστών της βάσης σχεδιασμού των Σιδηρών και ξύλινων κατασκευών και των  μεθόδων υπολογισμού τους.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Πρόλογος. Εισαγωγή. Υπολογισμός Δράσεων, Οριακές καταστάσεις Λειτουργικότητας, Οριακές Καταστάσεις Αστοχίας, Βάσεις σχεδιασμού. Υλικά. Ταξινόμηση της διατομής. Εφελκυστικοί  ράβδοι. Θλιπτικοί ράβδοι. Φορείς: Ολόσωμοι φορείς, Διαστασιολόγηση, Μέσα σύνδεσης: Κοχλίες, απλοί κοχλίες, υψηλής αντοχής (τριβής) κοχλίες, Ήλοι, Πείροι, Συγκολλήσεις. Έλεγχοι, Στηρίξεις, Με Μετωπική πλάκα, Με γωνιακά, Δημιουργία συνέχειας. Ενώσεις ολόσωμων φορέων.
Εργαστήριο: Υπολογισμός Δράσεων, Διαστασιολόγηση για Οριακές καταστάσεις Λειτουργικότητας, Διαστασιολόγηση για Οριακές Καταστάσεις Αστοχίας: Εφελεκυσμός, Θλίψη, Λυγισμός, Κάμψη, Διάτμηση, Καμπτικός Λυγισμός, Διατμητική Κύρτωση, Στρεπτοκαμπτικός Λυγισμός, Αλληλεπιδράσεις, Υπολογισμός Συνδέσεων.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Με τη λήξη του Μαθήματος ο φοιτητής αποκτά την ευχέρεια κατανόησης των βασικών αρχών σχεδιασμού μελών μεταλλικών & ξύλινων κατασκευών και δύναται να διαστασιολογεί και να διενεργεί ελέγχους μελών των κατασκευών.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Ευρωκώδικας C3 μεταλλικών κατασκευών
2.    Βάγιας Ι., Ερμόπουλος Ι. και Ιωαννίδης Γ., Σιδηρές κατασκευές.
3.    Falke J., Κατασκευές από χάλυβα.

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΤΕΧΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία +1 ώρα άσκηση πράξης
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Εξοικείωση με την ισχύουσα Τεχνική Νομοθεσία που αφορά στην εφαρμογή της, και κυρώσεις.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

    Μέτρα ασφάλειας έργων. Πρόληψη ατυχημάτων. Ευθύνες και κυρώσεις., Πολεοδομικό δίκαιο. Οικιστικές περιοχές. Οριζόντια και κάθετη ιδιοκτησία.. Αναγκαστικές απαλλοτριώσεις. Σύνταξη προτάσεων και τεχνικών εκθέσεων.. Νομοθεσία δημοσίων έργων. Εργολήπτες - Δημοπρασίες - Πραγματογνωμοσύνες.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα.

Η Τεχνική Νομοθεσία  αποτελεί ένα βασικό εργαλείο δουλειάς για κάθε Μηχανικό που ασχολείται με το επάγγελμα, είτε σαν υπάλληλος του Δημοσίου, είτε σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Στο μάθημα αυτό δημιουργείται ένα βασικό υπόβαθρο γνώσεων, αλλά  και του τρόπου σκέψης και αναζήτησης πάνω σε θέματα που αφορούν στον κλάδο.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός, 1985
2.    Νόμος Δημοσίων Εργων, Ν.1418/84 & Π.Δ. 609/85
3.    Κτιριοδομικός Κανονισμός. ΦΕΚ 59/Δ/3.2.89, Εκδόσεις του Τ.Ε.Ε.

 


 

ΣΤ’ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙΣ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 7
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 60
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Εδαφομηχανική.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Κατανόηση στη μελέτη και ανάλυση των διαφόρων τύπων θεμελιώσεων (επιφανειακών και βαθειών από άοπλο και οπλισμένο σκυρόδεμα), η διαστασιολόγηση των θεμελίων αυτών, η όπλιση και  η  κατασκευαστική διαμόρφωσή  τους.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:
    Εισαγωγή. Οριακές καταστάσεις αστοχίας και λειτουργικότητας. Μερικοί συντελεστές ασφάλειας, φορτίσεων για οριακή κατάσταση αστοχίας και λειτουργικότητας καθώς και μερικοί συντελεστές ασφάλειας για τα υλικά. Αντοχή εδάφους βάσει εργαστηριακών εδαφοτεχνικών στοιχείων και βάσει πινάκων επιτρεπομένων τάσεων.
    Ανάλυση των θεμελιώσεων. Μεμονωμένα πέδιλα: Γενικοί κανόνες διαμορφώσεως. Έλεγχοι ευστάθειας πέδιλου: ανατροπή, ολίσθηση και άνωση. Υπολογισμός των αναπτυσσομένων τάσεων στον αρμό εδάφους. Μόνιμα και ωφέλιμα φορτία και σεισμικός συνδυασμός φορτίων. Διαστασιολόγηση – όπλιση πέδιλου για κεντρικά επιπονούμενο και έκκεντρα επιπονούμενο πέδιλο. Μεμονωμένα πέδιλα με συνδετήρες δοκούς. Άοπλα και οπλισμένα συνεχή πέδιλα με μορφή ταινίας.
    Πεδιλοδοκοί: Γενικοί κανόνες διαμόρφωσης. Υπολογισμός των αναπτυσσομένων τάσεων στον αρμό εδάφους. Διαστασιολόγηση – όπλιση πεδιλοδοκού. Αλληλεπίδραση ανωδομής – πεδιλοδοκού.
    Εσχάρες πεδιλοδοκών και κοιτοστρώσεις.
Τοίχος αντιστήριξης – Προβλήματα θεμελιώσεων, ενισχύσεις, επισκευές.

Εργαστήριο :
•    Ασκήσεις Εδαφομηχανικής (επανάληψη, σύνδεση με Θεμελιώσεις: Τάσεις εδάφους, φέρουσα ικανότητα, καθιζήσεις).
•    Επίλυση πεδιλολωρίδας με τοιχείο από σκυρόδεμα ή τοιχοποιία.
•    Επίλυση μεμονωμένου πεδίλου (κεντρικό – έκκεντρο, ορθογωνικής ή κωνικής διατομής).
•    Ασκήσεις πεδιλοδοκών ενός ή περισσοτέρων ανοιγμάτων, υπολο-γισμός διαστάσεων τραπεζοειδούς διατομής.
•    Υπολογισμός συνδετηρίων δοκών, κατανομή ροπής στο κόμβο πεδίλου – συνδ. δοκού – εδάφους .
•    Ασκήσεις τοίχων αντιστήριξης – έλεγχος σε ανατροπή, ολίσθηση – οπλισμός τοίχου και θεμελίου του.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

    Να κατανοήσουν οι σπουδαστές τις βασικές αρχές των Θεμελιώσεων  και να μπορούν να επιλύσουν εύκολα οποιοδήποτε μεμονωμένο πέδιλο με ή χωρίς τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Σχετική βιβλιογραφία:

  1. Bowles, Θεμελιώσεις.
  2. Λοίζου,  Εδαφομηχανική και θεμελιώσεις.
  3. Cernica J. Foundation Engineering (1995), John Wiley & sons
  4. DAS B. Principles of Foundation Engineering (1995), PWS Publ. Co
  5. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Χ.,ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Μ.,ΠΙΤΙΛΑΚΗΣ Κ. Θεμελιώσεις – Αντιστηρίξεις (1994) – Εκδόσεις Α.Π.Θ.

 


 

α) Τίτλος μαθήματος:  ΑΓΓΛΙΚΑ (ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ)
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες Θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης
δ) Διδακτικές μονάδες: 3.
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 60
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Κανένα.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Βελτίωση της ικανότητας κατανόησης κειμένων της ειδικότητας Π. Δ. Ε. των σπουδαστών στην Αγγλική γλώσσα. Έμφαση δίνεται στον τρόπο μελέτης και επεξεργασίας κειμένων πάνω σε ειδικότερα θέματα  ειδικότητας για τη σωστή κατανόησή τους και στη βελτίωση τεχνικής ορολογίας όπως αυτή διαφοροποιείται στις ποικίλες βιβλιογραφικές πηγές.

Β) Περιγραφή του μαθήματος

Εκμάθηση ειδικής ορολογίας και μελέτης κειμένων πάνω σε ειδικότερα θέματα σχετικά των μαθημάτων των σπουδαστών όπως παραδείγματα κατασκευών κτηρίων, αρχιτεκτονικών μελετών, επιπτώσεις σεισμών στις κατασκευές, ιδιότητες δομικών υλικών, οπλισμένο και προεντεταμένο σκυρόδεμα όπως αυτά βρίσκονται σε
αυθεντικά βιβλία και άρθρα δημοσιευμένα στην Αγγλική γλώσσα.  

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Η γνώση της ορολογίας της σχετικής με τις σπουδές που πραγματοποιούν θα βοηθήσει τους σπουδαστές στην καλύτερη επικοινωνία τους με συναδέλφους άλλων χωρών, επίσης θα διευκολύνει  την προσπάθειά τους για εξεύρεση εργασίας στο εξωτερικό. Χρήση ξένης βιβλιογραφίας σχετική με τις σπουδές τους και το επάγγελμά τους.

Σχετική Βιβλιογραφία.

1.    Ε.Σαμινίδου-Βιθυνού, 1996, «Αγγλικά για Τεχνολόγους πολιτικούς Μηχανικούς και    Τοπογράφους».

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5.
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 60
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Στατική Ι Θεωρία + Εργαστήριο και Στατική ΙΙ  Θεωρία ή Εργαστήριο

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Κατανόηση της φύσης των δυναμικών – σεισμικών φορτίων και των εννοιών της εσωτερικής και γεωμετρικής απόσβεσης. Επίλυση δυναμικών προβλημάτων με αναλυτικές και προσεγγιστικές μεθόδους. Σεισμική φασματική ανάλυση κατασκευών.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

 Θεωρία: Δυναμικά φορτία έργων μηχανικού. Ελεύθερη ταλάντωση μονοβάθμιων ταλαντωτών με και χωρίς απόσβεση.. Απόκριση μονοβάθμιου ταλαντωτή σε αρμονική, κρουστική και τυχαία φόρτιση. Ολοκλήρωμα του Duhamel. Σεισμική φόρτιση - φάσματα απόκρισης. Φάσματα σχεδιασμού – ΕΑΚ. Πολυβάθμιοι ταλαντωτές – ιδιοπερίοδοι – ιδιομορφές. Η μέθοδος της ιδιομορφικής επαλληλίας. Φασματική σεισμική απόκριση πολυβάθμιων συστημάτων.

Εργαστήριο: Παραδείγματα υπολογισμού δυναμικών χαρακτηριστικών κτηρίων. Παραδείγματα επίλυσης επίπεδων διατμητικών πλαισίων σε:
•    Αναπόσβεστη και αποσβεσμένη ελεύθερη ταλάντωση
•    Καταναγκασμένη ταλάντωση υπό αρμονική διέγερση
•    Καταναγκασμένη ταλάντωση λόγω εδαφικού κραδασμού
•    Σεισμική δράση κατά ΕΑΚ (φασματική ανάλυση)

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

    Η απόκτηση ικανότητας μόρφωσης κατάλληλου δυναμικού συστήματος κτηρίων και η επίλυσή τους, χωρίς την χρήση λογισμικού. Η απόκτηση  αισθητηρίου και ικανότητας ελέγχου αποτελεσμάτων ανάλυσης μέσω Η/Υ. Απόκτηση εμπειρίας εφαρμογής των διατάξεων του ΕΑΚ.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Δυναμική των Κατασκευών με Εφαρμογές στην Αντισεισμική Μηχανική, Π. Κολιόπουλου & Γ. Μανώλη, εκδ. Β.Γκιούρδας, 2005
2.    Εγχειρίδιο Δυναμικής των Κατασκευών, Χ. Παναγιωτόπουλου & Π. Κολιόπουλου, εκδ. Σοφία, 2007.
3.    Δυναμική των Κατασκευών, Κ. Αναστασιάδη, ΑΠΘ,1993
4.    Dynamics of structures, A. Chopra, 1995.
5.    Αντισεισμικός σχεδιασμός των κατασκευών,  T. Paulay & M. Priston, 1999.
6.    Structural dynamics, M. Paz, 1977

 




α) Τίτλος μαθήματος:  ΥΔΡΑΥΛΙΚΗ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 6
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Η απόκτηση όσο το δυνατό των απαραίτητων γνώσεων από τους φοιτητές ώστε να κατανοήσουν και να εμπεδώσουν καλύτερα τους νόμους της Υδραυλικής και να μπορούν να ανταποκριθούν όσο το δυνατό καλύτερα στις ανάγκες της μελέτης και κατασκευής των έργων αποχέτευση και ύδρευση των κτιρίων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

    Θεωρία: Αντικείμενο υδραυλικής. Θεμελιακές έννοιες και ορισμοί. Φυσικές ιδιότητες ρευστών. Υδροστατική πίεση – υδροστατικές δυνάμεις σε επίπεδες και καμπύλες επιφάνειες. Υδροδυναμική – βασικές έννοιες. Ορισμοί – βασικές εξισώσεις υδροδυναμικής. Ροή σε κλειστούς αγωγούς υπό πίεση. Ροή σε ανοικτούς αγωγούς. Σχέσεις Fuler – Bernoulli. Αντλίες. Όργανα μετρήσεων παροχών, ταχυτήτων, πιέσεων. Βασικές αρχές ύδρευσης και αποχέτευσης κτιρίου. Υλικά κατασκευής, προδιαγραφές.
Εργαστήριο: Πρακτική εφαρμογή όλων των θεμελιωδών  νόμων της Υδραυλικής με μορφή πειραμάτων. Αναλυτικά τα πειράματα που γίνονται είναι:
1.    Προσδιορισμός πυκνότητας και ειδικού βάρους των ρευστών
2.    Προσδιορισμός ιξώδους των ρευστών
3.    Υδροστατικές πιέσεις-Μανόμετρα
4.    Υδροστατικές δυνάμεις σε επίπεδες επιφάνειες
5.    Εξίσωση Bernoulli-εξίσωση συνέχειας-ροόμετρα
6.    Γραμμικές απώλειες-εξίσωση ενέργειας
7.    Τοπικές απώλειες
8.    Ανοικτοί αγωγοί-ορθογωνικοί εκχειλιστές
9.    Βαθμονόμηση μανομέτρων
10.    Ρευστά σε περιστροφική κίνηση
11.    Μέτρηση ταχύτητας με το φαινόμενο Doppler
12.    Αντλίες συνδεδεμένες εν σειρά και εν παραλλήλω

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Απόκτηση ικανών γνώσεων ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, μελέτη και κατασκευή των έργων αποχέτευση και ύδρευση των κτιρίων.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Υπολογιστική υδραυλική, Χ. Κουτίτα
2.    Υδραυλική σωληνοειδών ροών Ι., Γκανούλη
3.    Γενική Υδραυλική Γ.Τερζίδης (3 τόμοι)

 




ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΚΑΤ’ ΕΠΙΛΟΓΗΝ (ΕΥ)

ΕΠΙΛΟΓΗ Α’ (ΕΥ)
α) Τίτλος μαθήματος: ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα εργαστήριο
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Σιδηρές και Ξύλινες Κατασκευές

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των βασικών θεμάτων των Ευρωκωδικών που αφορούν στις μεταλλικές και ξύλινες κατασκευές. Επιβάλλεται για όσους το επιθυμούν η περαιτέρω εμβάθυνση σε ειδικά θέματα μεταλλικών κατασκευών ώστε να παρέχεται μια συνοπτική αλλά πλήρης γνώση των θεμάτων αυτών που θα αποτελεί τη βάση για κάθε μελλοντική επαγγελματική ενασχόληση με τη μελέτη και κατασκευή των κατασκευών αυτών.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: ειδικά στοιχεία του κανονισμού φορτίσεων (δράσεις σεισμού και ανεμοποίησης), μέσα σύνδεσης-κοχλιώσεις και συγκολλήσεις, συστήματα παγίωσης μεταλλικών κατασκευών (τεγίδες, μηκίδες, σύνδεσμοι στέγης, αντιανέμιοι και χ-σύνδεσμοι), συνδέσεις δοκών-υποστηλωμάτων, βάσεις υποστηλωμάατων.
Εργαστήριο: Μια μεγάλη άσκηση εφαρμογής που περιλαμβάνει τον πλήρη υπολογισμό απλής μεταλλικής κατασκευής (μεγάλη αποθήκη) από την αρχή μέχρι το τέλος.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Με τη λήξη του Μαθήματος ο φοιτητής αποκτά την ευχέρεια κατανόησης των βασικών αρχών σχεδιασμού ολόκληρης της μεταλλικής  κατασκευής από την αρχή μέχρι το τέλος, γνώσεις που είναι και απαραίτητες για τη χρήση του λογισμικού υπολογισμού και διαστασιολόγησης μεταλλικών κατασκευών που διαθέτει το τμήμα.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Ευροκώδικας EC-1
2.    Ευροκώδικας EC-3
3.    Ευροκώδικας EC-5
4.    Βάγιας Ι., Ερμόπουλος Ι. και Ιωαννίδης Γ., Σιδηρές κατασκευές.

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΣΕ ΔΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία+ 1 ώρα εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α. Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

•    Εισαγωγή στις σύγχρονες μεθόδους γεωτεχνικής έρευνας, οι οποίες προηγούνται της μελέτης και της κατασκευής δομικών έργων.
•    Ανάλυση τεχνικών και γεωλογικών προβλημάτων που συνδέονται με την κατασκευή δομικών έργων και την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών.
•    Παρουσίαση παραδειγμάτων εφαρμογής.

Β. Περιγραφή του μαθήματος

           Θεωρία:
-    Τεχνική Πετρογραφία. Τεχνικά προβλήματα κατά την εκσκαφή θεμελίων. Ευκολία εκσκαφής γεωλογικών σχηματισμών, συνθήκες ευστάθειας των πρανών των εκσκαφών.   
-    Υπόγεια νερά και τεχνικά έργα. Αποστράγγιση θεμελίων.
-    Μηχανική των Πετρωμάτων. Βελτίωση τεχνικών χαρακτηριστικών του υποβάθρου θεμελίωσης.
-    Τεχνική Περιγραφή και αποτύπωση γεωυλικών. Επίδραση των φυσικών και των μηχανικών χαρακτηριστικών των γεωλογικών σχηματισμών στην εμφάνιση γεωτεχνικών προβλημάτων.
-    Έρευνα γεωλογικου υποβάθρου. Επιλογή θέσεων εκτέλεσης έρευνας. Επι τόπου δοκιμές προσδιορισμού των μηχανικών και των υδραυλικών χαρακτηριστικών των γεωλογικών σχηματισμών. Γεωφυσικές μέθοδοι έρευνας.
-    Κινήσεις ασταθών γεωλογικών μαζών – Κατολισθήσεις. Πρόβληματα σε δομικά έργα εξαιτίας αστοχιών του υποβάθρου θεμελίωσης.
            Εργαστήριο:
-    Έρευνα πεδίου – Εφαρμογές για τη θεμελίωση δομικών έργων.  
-    Προσδιορισμός και αντιμετώπιση γεωτεχνικών προβλημάτων σε δομικά έργα            (παραδείγματα εφαρμογών).
-    Προσδιορισμός βασικών μηχανικών ιδιοτήτων των γεωλογικών σχηματισμών.                     -    Υπόγεια νερά σε δομικά έργα (εφαρμογή αντιμετώπισης τους).  
-    Προβλήματα καθιζήσεων σε δομικά έργα (εφαρμογή).  
-    Εφαρμογή γεωφυσικών μεθόδων έργων υπεδάφους (σεισμική μέθοδος).  
-    Ανάλυση ευστάθειας πρανών (εφαρμογές σε εδαφικούς και βραχώδεις γεωλογικούς σχηματισμούς).

Γ. Αναμενόμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα

•    Αντιμετώπιση γεωλογικών - γεωτεχνικών προβλημάτων κατά την θεμελίωση, και κατασκευή δομικών έργων.
•    Κατανόηση των βασικών αρχών έρευνας και μελέτης γεωτεχνικών έργων.
•    Σύνταξη γεωλογικών - γεωτεχνικών μελετών.

Βιβλιογραφία

1.    Γ.Χ.Δημόπουλος. (1986). Τεχνική Γεωλογία, Γιαχούδη-Γιαπούλη. Θεσ/νίκη
2.    Σ.Κ.Μπαντής. (2002). Βραχομηχανική Ι, Α.Π.Θ. Θεσ/νίκη
3.    Σ.Κ.Μπαντής. (2002). Τεχνική Γεωλιγία, Α.Π.Θ. Θεσ/νίκη
4.    K.Παπαθεοδώρου. (2002) Εφαρμογές Τεχνικής Γεωλογίας σε Δομικά Έργα. Τ.Ε.Ι. Σερρών
5.    Ν.Παπαχαρίσης, Ν.Μάνου-Ανδρεάδη, Ι.Γραμματικόπουλος. (1999). Γεωτεχνική Μηχανική, Αδελφών Κυριακίδη. Θεσ/νίκη
6.    F.G.Blyth, M.H. de Fritos. (1984). A Geology for Engineers, Arnold. London
7.    A.J.Hudson, J.P.Harrison. (1997). Engineering Rock Mechanics, Pergamon. London

 




ΕΠΙΛΟΓΗ Β’ (ΕΥ)


α) Τίτλος μαθήματος: ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΑΠΟ ΦΕΡΟΥΣΑ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Οι κατασκευές από φέρουσα τοιχοποιία είναι για τη χώρα μας σημαντικός πλούτος πολιτιστικής κληρονομιάς στα ιστορικά κτίρια και μνημεία ενώ ταυτόχρονα αποτελούν μια εναλλακτική και οικονομική μέθοδο σχεδιασμού στη σύγχρονη εποχή. Στόχος αποτελεί η κατανόηση των κατασκευών αυτών και η διαστασιολόγησή τους.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία
Υλικά και δομικά συστήματα τοιχοποιίας. Μηχανική της τοιχοποιίας. Συστήματα δόμησης. Μόρφωση αντισεισμικών κτιρίων. Σχεδιασμός κτιρίων από άοπλη τοιχοποιίας. Σχεδιασμός κτιρίων για σεισμικές δυνάμεις. Βλάβες κατασκευών από τοιχοποιία. Τεχνικές επισκευών και ενισχύσεων.
Εργαστήριο
Ασκήσεις φέρουσας ικανότητας τοιχοποιίας με την μέθοδο των πεσσών. Έλεγχος φέρουσας ικανότητας τοιχοποιίας σε θλίψη , διάτμηση, κάμψη εντός και εκτός επιπέδου και σεισμικά φορτία.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Το μάθημα αποσκοπεί στην εκμάθηση μεθοδολογιών μελέτης φερουσών τοιχοποιιών, στην κατανόηση της συμπεριφοράς τους, στη δυνατότητα αναγνώρισης των αιτιών βλαβών και στην εκμάθηση των αρχών που θα πρέπει να διέπουν τις επεμβάσεις σε τέτοια κτίρια.

Σχετική βιβλιογραφία:

1)    Eurocode 6, Design of masonry structures. CEN, Brussels, 1996.
2)    Hendry E.A.W. et al., Design of masonry structures. Ed. E &FN Spon, 3rd ed.     1996.
3)    Καραντώνη Φ., Κατασκευές από Τοιχοποιία. Σχεδιασμός και Επισκευές. Εκδ. Παπασωτηρίου, 2004
4)    Τάσιος Θ., Η μηχανική της τοιχοποιίας, Εκδ. Συμμετρία, 1992

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΥΔΡΑΥΛΙΚΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η παρουσίαση των βασικών αρχών της μηχανικής και υδραυλικής περιβάλλοντος για την κατανόηση και ευαισθητοποίηση των σπουδαστών σε θέματα που σχετίζονται με αστική προστασία, ρύπανση επιφανειακών και υπόγειων νερών, ατμοσφαιρική ρύπανση και ηχορύπανση αστικού περιβάλλοντος.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: Βασικές αρχές Υδρολογίας και Τεχνικής Υδρολογίας. Αστική προστασία από πλημμυρικά φαινόμενα. Φυσικοχημικές και βιολογικές διεργασίες στην υδρολογία. Ρύπανση επιφανειακών και υπόγειων νερών. Ρύπανση της ατμόσφαιρας. Βασικές αρχές ηχορύπανσης- ηχοπροστασίας.

Εργαστήριο: Ασκήσεις στον πίνακα σχετικά με εφαρμοσμένα προβλήματα τεχνικής υδρολογίας. Διαστασιολόγηση έργων αστικής προστασίας από πλημμυρικά φαινόμενα. Υπολογισμός οργανικού φορτίου και διαστασιολόγηση μικρής κλίμακας έργων απορρύπανσης. Κατά την διάρκεια του εξαμήνου εκπονούνται θέματα σε ομάδες εργασίας και παρουσιάζονται στο τέλος του εξαμήνου.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση κατά την εφαρμογή της επιστήμης του μηχανικού. Αντιμετώπιση μικρών λεκανών απορροής για την εκτίμηση του υδάτινου ισοζυγίου και των πλημμυρικών φαινόμενων στο αστικό περιβάλλον. Κατανόηση των φυσικοχημικών διεργασιών στην εξέλιξη των υγρών και αέριων ρύπων. Ποιοτική αξιολόγηση του επιπέδου ρύπανσης σε υδατικό αποδέκτη. Βασικές αρχές στην αντιμετώπιση της αστικής ηχορύπανσης και ηχοπροστασίας κτιρίων

Σχετική βιβλιογραφία

1.    Μηχανική Περιβάλλοντος Ι.Θ. Λέκκας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου 1996
2.    Υδατικοί Πόροι Ι. Τεχνική υδρολογία, Γ. Τσιακίρη 1995, Εκδόσεις Συμμετρία
3.    Τεχνική Υδρολογία, Θ. Ξανθόπουλο EΜΠ., 1987
4.    Επεξεργασία και Διάθεση υγρών αποβλήτων, Γρ. Μαρκαντωνάτου, 1986
5.    Contaminant Hydrogeology, Macmillan Publishers Combany, 1993
6.    Bear J., Hydraulics of groundwater, McGraw Hill, New York, 1979

 



Ζ’ ΕΞΑΜΗΝΟ

α) Τίτλος μαθήματος: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΡΓΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες ασκήσεις πράξης.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5.
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 70
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η εξοικείωση των σπουδαστών με την περιβαλλοντική αντιμετώπιση των έργων που σχεδιάζουν και κατασκευάζουν. Η εισαγωγή σε βασικές αρχές περί νομοθεσίας περιβάλλοντος σε σχέση με τις απαιτήσεις στο γενικότερο αντικείμενο των σπουδών. Με την εισαγωγή στις βασικές αρχές σχεδίασης ενός χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, δίνεται έμφαση στα απαραίτητα έργα πολιτικού μηχανικού. Ανά περίπτωση θα γίνεται εφαρμογή των κανόνων της προστασίας περιβάλλοντος μέσω της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων ενός συγκεκριμένου έργου με εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας. Γενικότερα θα γίνει προσπάθεια για την κατανόηση των βασικών αρχών – κανόνων περιβαλλοντικής θεώρησης της αστικής ανάπτυξης. Η γνώση βασικών αρχών και τεχνικών για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Μελέτη εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για δημόσια και ιδιωτικά έργα. Βιώσιμη ανάπτυξη και δομημένο περιβάλλον. Περιεχόμενο και δομή μιας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Δομή προτύπων συστημάτων διαχείρισης περιβάλλοντος (ISO 14001 και EMAS) και εφαρμογή αυτών στο επάγγελμα του μηχανικού. Αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού κτιρίων και περιβάλλοντος χώρου. Αντιμετώπιση Κυκλοφορικού Θορύβου και Ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Βασικές αρχές απορριμμάτευσης. Συλλογή και αποθήκευση απορριμμάτων. Σχεδιασμός βασικών έργων χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α), έργα αποκατάστασης χωματερών. Βασικές αρχές για την εκπόνηση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Εφαρμογή κατά περίπτωση με εκπόνηση μελέτης Study Case. Βασικές αρχές νομοθεσίας περιβάλλοντος.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Με την ολοκλήρωση του μαθήματος, οι σπουδαστές θα είναι στη θέση να:
•    Να γνωρίζουν τη νομοθεσία, που αναφέρεται στην προστασία του περιβάλλοντος
•    Βασικές αρχές για την εκπόνηση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων
•    Να αξιολογούν συστήματα διαχείρισης περιβάλλοντος
•    Να αναγνωρίζουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη οικοδομική δραστηριότητα
•    Να αξιολογούν τα οικοδομικά υλικά ως προς την περιβαλλοντική τους επίδραση και να προτείνουν τα πλέον κατάλληλα.
•    Να προτείνουν μέτρα για την μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και την καλυτέρευση των συνθηκών οπτικής και θερμικής άνεσης στις πόλεις σε συνάρτηση με την πυκνότητα, το σύστημα δόμησης, τη γεωμετρική μορφή του πολεοδομικού ιστού και τις κτιριολογικές και κτιριοδομικές παραμέτρους των πόλεων.
•    Να γνωρίζουν  τις βασικές αρχές απορριμμάτευσης.
•    Να σχεδιάζουν βασικά έργα χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α), έργα αποκατάστασης χωματερών.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Ενεργειακός σχεδιασμός και παθητικά ηλιακά συστήματα κτιρίων, Μ. Παπαδόπουλος, Κ. Αξαρλή, 1982
2.    Industrial Ecology, T. Graedel, 1995, New Jersey, Printice Hill
3.    Δίκαιο προστασίας του περιβάλλοντος, Β. Σκουρή –Α. Ταχού, 1988,Εκδόσεις Σάκκουλα
4.    Απορρίματα, Κόλλια
5.    Θερμική επεξεργασία απορριμμάτων και RDF, A., Σκορδίλη, 1997, Εκδόσεις ΚΟΣΜΟΣ ΕΠΕ
6.    Η διαχείριση των απορριμμάτων στην Ελληνική Περιφέρεια, Αλεξάκη Μ., Ι., Αγαπητίδης, 1995, Ε.Ε.Τ.Α.Α.
7.    Landfill technology, Crowford F., Smith P., Butterworths, 1985

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 6.
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 70
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Η παροχή γνώσεων και πρακτικής άσκησης πάνω στην εξέλιξη της τεχνολογίας στην αντισεισμική δόμηση, στις νέες δυνατότητες ανάλυσης και σχεδιασμού αντισεισμικών κατασκευών και στις εξελίξεις στα θέματα των κανονισμών και προδιαγραφών.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

    Θεωρία:
    Το φαινόμενο του σεισμού, αποτίμηση των σεισμών, η σεισμική δράση πάνω στις κατασκευές, η σεισμική συμπεριφορά των κατασκευών. Φάσματα αποκρίσεως, φάσματα σχεδιασμού. Μορφολογία κτιρίων, τα κατακόρυφα αντισεισμικά στοιχεία, το αντισεισμικό δομικό σύμπλεγμα, θεμελιώσεις. Σεισμική απόκριση των κατασκευών: ιδιοταλάντωση, δυναμικά χαρακτηριστικά. Δυναμική φασματική μέθοδος, ισοδύναμη στατική μέθοδος. Σεισμική παθολογία, τεχνολογία υποστυλώσεων – επισκευών – ενισχύσεων.
    Εργαστήριο:
    Εξάσκηση στον υπολογισμό της σεισμικής απόκρισης και αντισεισμικό σχεδιασμό κτιρίων με Η/Υ.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

          Η προετοιμασία Μηχανικών Δομικών Εργων ικανών για το σχεδιασμό και την κατασκευή Αντισεισμικών Κατασκευών.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Αντισεισμικός κατασκευές από σκυρόδεμα, Γ. Πενέλης, Α. Κάππος, 1990
2.    Αντισεισμικές κατασκευές Ι, Κ. Αναστασιάδης, 1989.
3.    Αντισεισμική προστασία κατασκευών, Hugo Bachmann, 1998.

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ - ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ
β) Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα άσκηση πράξης.
δ) Διδακτικές μονάδες: 4
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 70
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Κατανόηση της λειτουργικής σχέσης των κτιρίων με το ευρύτερο πολεοδομικό τους περιβάλλον. Ένταξη των αστικών συνόλων μέσα στο γενικότερο χωροταξικό πλαίσιο της περιοχής.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Βασικές γνώσεις πολεοδομίας, σχέση μεταξύ του κτιρίου και του ευρύτερου πολεοδομικού περιβάλλοντος. Σύντομη ιστορία της πολεοδομίας. Αστική δόμηση στην μεταπολεμική Ελλάδα και η έννοια της «αντιπαροχής». Σύγχρονη οργάνωση των πόλεων, δίκτυα επικοινωνίας (οδικά, σιδηροδρομικά, πεζόδρομοι). Κοινωνικο-οικονομικοί παράμετροι αστικού σχεδιασμού. Σχέδια Πόλεων και Όροι Δόμησης. Αναπτυξιακά κίνητρα ευρύτερων χωροταξικών περιοχών, είτε επέκτασης σχεδίων πόλης. Ειδικότερα θέματα όπως ηχορύπανση και δόμηση πλησίον οδών ταχείας κυκλοφορίας, δίκτυα μέσων μαζικής μεταφοράς, αναπλάσεις μέσα στον πολεοδομικό ιστό πόλεων, αναπτυξιακά κίνητρα και υπεραξία ακινήτων κ.ά. Παραδείγματα και σύντομες εφαρμογές πολεοδομικών & Χωροταξικών μελετών.
Γ) Αναμενόμενα αποτελέσματα
Θεωρητική κατάρτιση των σπουδαστών ΠΔΕ σχετικά με την ένταξη των κτιρίων μέσα στον ευρύτερο αστικό τους χώρο, τόσο σε επίπεδο γειτονιάς όσο και μέσα στην πόλη. Πρακτική κατάρτιση στους εκάστοτε μηχανισμούς ανάπτυξης των πόλεων.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    Αραβαντινός Α., Πολεοδομικός Σχεδιασμός, Εκδόσεις Συμμετρία, Αθήνα 1998
2.    Παπαγεωργίου Ε., Στοιχεία Πολεοδομίας, Εκδόσεις Ευγενίδου, Αθήνα 1997
3.    Παυλίδης Ι., Σημειώσεις Πολεοδομίας-Χωροταξίας, διδακτικές σημειώσεις ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες 2002

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΔΟΜΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 70
στ) Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος.
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος

Σκοπός του μαθήματος είναι η εισαγωγή των σπουδαστών στις βασικές αρχές του ποιοτικού ελέγχου των δομικών υλικών και η ενημέρωση ως προς τους σύγχρονους κανονισμούς που εφαρμόζονται στον ελλαδικό χώρο κυρίως σε θέματα σκυροδέματος και οπλισμού.

Β) Περιγραφή του μαθήματος

Θεωρία: Ενημέρωση αναφορικά με την διασφάλιση ποιότητας, πρότυπες μεθόδους, στατιστική επεξεργασία μετρήσεων. Βασικοί έλεγχοι, προδιαγραφές και κανονισμοί που αφορούν τα δομικά υλικά.
Εργαστήριο: κοκκομετρική σύνθεση αδρανών υλικών, υγρασία-υδροαπορροφητικότητα αδρανών, έλεγχοι τσιμέντου, δειγματοληψία νωπού σκυροδέματος, κριτήρια συμμόρφωσης, μέτρηση εργασιμότητας νωπού σκυροδέματος, υδροαπορροφητικότητα νωπού σκυροδέματος, ενανθράκωση, διάβρωση χαλύβων.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα

Η γνώση και κατανόηση των προδιαγραφών, ενεργειών  και ελέγχων των δομικών υλικών που είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται είτε στην φάση της κατασκευής ενός τεχνικού έργου είτε στον έλεγχο μιας υφιστάμενης κατασκευής.
Εξοικείωση των σπουδαστών σε εργαστηριακό περιβάλλον και η δυνατότητα σωστής εφαρμογής πρότυπων μεθόδων ελέγχου των δομικών υλικών.

Βιβλιογραφία

1.    Τεχνολογία του Σκυροδέματος, Χ. Οικονόμου, Εκδόσεις ΤeΕΚΔΟΤΙΚΗ, 2003
2.    Επιστήμη και Τεχνολογία Τσιμέντου, Σ, Τσίμας και Σ. Τσιβιλής, ΕΜΠ, 2003
3.    Κανονισμός Τεχνολόγίας Σκυροδέματος, ΥΠΕΧΩΔΕ, 1997
4. Kανονισμός Τεχνολογίας Χαλύβων Οπλισμού Σκυροδέματος, ΥΠΕΧΩΔΕ, 2000

 




ΕΠΙΛΟΓΗ Γ’ (ΕΥ)

α) Τίτλος μαθήματος: ΕΙΔΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΣΤΑΤΙΚΗΣ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Υπολογισμός μετακινήσεων-παραμορφώσεων σε πλαισιακούς φορείς και δικτυώματα, αντιμετώπιση θεμάτων προσομοίωσης κατασκευών με τη μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων, εισαγωγή στην ευστάθεια των κατασκευών
       Σύλληψη και προσομοίωση φορέων, γεωμετρική απεικόνιση φέροντος οργανισμού της κατασκευής, απόδοση μηχανικών χαρακτηριστικών, δημιουργία σύνθετων μοντέλων για την επίλυση ειδικών προβλημάτων και φορέων στο επίπεδο και στο χώρο.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:
Βασικές έννοιες της μεθόδου των πεπερασμένων στοιχείων. Μεταβλητή διατύπωση και προσέγγιση. Προβλήματα μιας, δύο και τριών διαστάσεων. Συναρτήσεις μορφής και παρεμβολής. Στοιχειώδη μητρώα. Εξωτερικά φορτία. Οριακές συνθήκες. Αριθμητική ολοκλήρωση. Υπολογισμός παραμορφώσεων, τάσεων, αντιδράσεων.

Εργαστήριο:
Προσομοίωση και στατική ανάλυση απλών και σύνθετων πλαισιακών φορέων στο επίπεδο και στο χώρο, ανάγνωση αποτελεσμάτων ανάλυσης, εφαρμογή αρχών προσομοίωσης σε ιδιαίτερες περιπτώσεις φερόντων στοιχείων, δυναμική φασματική ανάλυση κατασκευών με βάση τον ΕΑΚ 2000.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Η προσέγγιση της στατικής και δυναμικής επίλυσης των κατασκευών υπό το πρίσμα της συνολικής τους αντιμετώπισης μέσω προγραμμάτων πεπερασμένων στοιχείων, δίνοντας έμφαση στην κατανόηση των επιμέρους παραδοχών που γίνονται κατά τη διαδικασία της προσομοίωσης προκειμένου να αποδοθεί ορθολογικά η συμπεριφορά του φέροντος οργανισμού.

Σχετική βιβλιογραφία:

Meek J. (1971) "Στατική με Μητρώα"
Αβραμίδης Ι. (1996), "Εφαρμοσμένη στατική"
Αβραμίδης Ι. (1995), "Αριθμητικές Μέθοδοι Ανάλυσης των Κατασκευών Ι", Υπηρεσία δημοσιευμάτων ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη
Reddy J.N. (1993), "An introduction to the finite element method", McGraw-Hill Inc., New York
Υπουργείο Δημοσίων Έργων (2000), "Ελληνικός Αντισεισμικός Κανονισμός, EAK2000", Αθήνα

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ – ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Εισαγωγή στις βασικές έννοιες που αφορούν τη διατήρηση της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς και κατανόηση του κοινωνικού της ρόλου και σημασίας. Βασικά στοιχεία που αφορούν τη μελέτη αποτύπωσης ενός υφιστάμενου παραδοσιακού κτιρίου, την διάγνωση της παθολογίας του λόγω της φθοράς του στο χρόνο και, τέλος, τη μελέτη αποκατάστασης κι επανάχρησής του.  

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία: αναπτύσσονται οι έννοιες του μνημείου, του παραδοσιακού κτιρίου και συνόλου, και αναδεικνύεται ο ρόλος και η σημασία τους για τη σύγχρονη παραγωγή του κτισμένου και φυσικού περιβάλλοντος. Παρουσιάζονται οι κύριες μέθοδοι αποτύπωσης της υφιστάμενης κατάστασης ενός παραδοσιακού κτιρίου. Δίνονται στοιχεία που αφορούν τις συνηθέστερες φθορές των κτιρίων και για τις τεχνικές αποκατάστασή τους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη συλλογιστική που αφορά τις αρχές και τους κανονισμούς αποκατάστασης, επανάχρησης, κλπ.
Εργαστήριο: οι φοιτητές συγκροτούν μικρές ομάδες εργασίας, που αναλαμβάνουν τη σχεδιαστική αποτύπωση παραδοσιακών κτιρίων, κάνουν τη διάγνωση της υπάρχουσας κατάστασής τους και προτείνουν λύσεις για την αποκατάσταση και επανάχρησή τους. Η αποτύπωση γίνεται, βέβαια, στο πεδίο και γίνεται κάθε εβδομάδα συνάντηση των ομάδων με τον διδάσκοντα για την επίβλεψη της πορείας της μελέτης.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Η δυνατότητα συμμετοχής σε ομάδα αποτύπωσης και αποκατάστασης ιστορικών και παραδοσιακών κτιρίων ή/και συνόλων με τη στοιχειώδη θεωρητική κι εκτελεστική επάρκεια.

Σχετική βιβλιογραφία:

Καραδέδος, Γ., Προστασία Μνημείων και Συνόλων 2, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 1991.
Μπαντέλλα, Α., Γεωδαισία ΙΙ. Αποτυπώσεις, Χαράξεις Τεχνικών Έργων, Θεσσαλονίκη (ΑΠΘ) 1986.
Νομικός, Μ., Αποκατάσταση - Επανάχρηση Ιστορικών Κτιρίων και Συνό¬λων,  Θεσσαλονίκη 1997.
Υπ. Βορ. Ελλάδος, Νεότερα Μνημεία της Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 1985.

 




ΕΠΙΛΟΓΗ Δ’ (ΕΥ)

α) Τίτλος μαθήματος:  ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΑΠΟ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΕΝΤΕΤΑΜΕΝΟ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: Όχι.

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

    Ο υπολογισμός, η μόρφωση και λειτουργία ορισμένων ειδικής χρήσεως κατασκευών οικοδομικών έργων από οπλισμένο σκυρόδεμα καθώς και δομικών στοιχείων από προεντεταμένο σκυρόδεμα.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Θεωρία:    
Φορτία, εκλογή διατομών, στατικός υπολογισμός, διάταξη οπλισμών ειδικών κατασκευών (κελυφών, δεξαμενών, σιλό, καπνοδόχων, μυκητοειδών πλακών, κλιμάκων, τοίχων αντιστηρίξεως, γεφυρών). Κύρια ιδέα της προεντάσεως, είδη προεντάσεως στοιχεία διατομής, αρχική προένταση, απώλειες προεντάσεως.
Οριακές καταστάσεις λειτουργικότητας και αστοχίας.
Αγκυρώσεις τενόντων, τοποθέτηση, κατά μήκος μορφή, τάνυση τενόντων.
Εργαστήριο:
Εξάσκηση στον υπολογισμό και σχεδιασμό ειδικών κατασκευών.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

          Η προετοιμασία Μηχανικών Δομικών Εργων ικανών για το σχεδιασμό και την κατασκευή Ειδικής Χρήσεως Κατασκευών απο Οπλισμένο Σκυρόδεμα.

Σχετική βιβλιογραφία:

1.    I. Τέγος, Προεντεταμένο σκυρόδεμα, Νεώτερες μέθοδοι υπολογισμού, 1993
2.    Θ. Τάσιος, Προεντεταμένο σκυρόδεμα με βάση το Νέο Ελληνικό κανονισμό Σκυροδέματος, 1986.

 




α) Τίτλος μαθήματος: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ Η/Υ
β) Τύπος μαθήματος: Μικτό.
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο.
δ) Διδακτικές μονάδες: 5
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
στ) Επίπεδο μαθήματος: Υποχρεωτικό κατ΄ επιλογήν (ΕΥ).
ζ) Προαπαιτούμενα: όχι

Α) Σκοπός και στόχος του μαθήματος:

Η εμπέδωση της εφαρμογής της ηλεκτρονικής σχεδίασης και η εισαγωγή στις αρχές της τρισδιάστατης σχεδίασης. Εξοικείωση με τον ηλεκτρονικά υποβοηθούμενο αρχιτεκτονικό και κατασκευαστικό σχεδιασμό.

Β) Περιγραφή του μαθήματος:

Εργαστήριο: δίνονται μικρά (ατομικά) κτιριολογικά θέματα τα οποία προσεγγίζονται με τη βοήθεια της τρισδιάστατης ηλεκτρονικής αναπαράστασης, προκειμένου ν' αντιμετωπιστούν σχετικά ζητήματα σχεδιασμού.
Τα μαθήματα γίνονται στις αίθουσες ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Θεωρία: η ίδια λογική μαθήματος εφαρμόζεται σ' ένα πιο γενικό επίπεδο με τον σχεδιασμό αφηρημένων αντικειμένων σε τρεις διαστάσεις.

Γ) Αναμενόμενα μαθησιακά αποτελέσματα :

Δυνατότητα τρισδιάστατης σχεδίασης και σχεδιασμού στον ηλεκτρονικό υπολογιστή μιας ολοκληρωμένης εφαρμογής στο αντικείμενο των σπουδών.
 

Σχετική βιβλιογραφία:

Omura, G., AutoCAD 2005 και AutoCAD LT 2005, εκδ. Γκιούρδας, Αθήνα.

Κορυφή σελίδας